“ผมยังไม่อนุญาตให้คุณกลับบ้าน...แต่จะให้คุณโทรศัพท์กลับไปหาพ่อของคุณ”
เมลิดามองโทรศัพท์มือถือในมือของทศภาคและหยิบมันมาโดยไม่ต้องชั่งใจ เมื่อหญิงสาวรับของจากมือเขาแล้วชายหนุ่มจึงเปิดประตูลงไปยืนรอข้างรถราวไม่อยากนั่งรบกวนสมาธิของเธอกระนั้น
“คุณพ่อคะ...นี่เมย์นะคะ”
หญิงสาวทอดเสียงเบาเมื่อปลายสายบอกสัญญาณว่ามีผู้รับแล้ว
“เมย์...เมย์จริง ๆ หรือลูก? ทำไมไม่โทรมาหาพ่อเลย พ่อคอยโทรศัพท์ลูกอยู่ทุกวัน พ่อคิดว่าจะไม่ได้ยินเสียงของลูกอีกแล้ว”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เมย์สบายดีค่ะ คุณพ่อ...ไม่มีใครทำอะไรเมย์หรอกนะคะ”
“เมย์ไม่ได้โกหกพ่อนะ...ทศภาคเขาเกลียดพวกเราอย่างกับอะไร เขาคงไม่ปล่อยให้เมย์ได้อยู่สบายแน่”
เสียงของสมพงษ์ที่ดังมาตามสายเหมือนไม่ใคร่สบายใจ หากแต่เธอจะบอกบิดาได้อย่างไรว่าลูกสาวของท่านเป็นของคนที่ประกาศตัวว่าเป็นศัตรูไปแล้วทั้งตัวและหัวใจ
“เมย์...ไม่ว่าตอนนี้เมย์จะอยู่ยังไงที่ไร่ภควัต
