ทศภาคยังคงเก็บตังอยู่แต่ในเรือนไม้สักกับคุณผู้หญิงของไร่ราวโลกทั้งโลกมีเพียงเขาและเมลิดาเพียงสองคน แม้แต่น้องชายของเขาเองก็ไม่ปรารถนาจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วยกลัวว่าจะเป็นการรบกวนเวลาส่วนตัวอันแสนมีค่าของคนทั้งคู่ แทนยังนึกอุ่นใจลึก ๆ ว่าพี่ชายของเขาคงคลายความแค้นที่ฝังแน่นในหัวใจลงมากแล้ว
สำหรับเมลิดา แม้ทุกอย่างพลิกผันจากเงาฝันที่กลายมาเป็นความรักนั้นน่าอิ่มเอมสำหรับเธอมากแค่ไหน ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งวางหัวใจเอาไว้กับคำมั่นว่าผู้ชายของฝันจะละเลิกความโกรธเกลียดที่เคยมีท้นท่วมจนหมดสิ้น
ทว่าในหลืบลึกกลับมีความไม่แน่ใจบางอย่างหลีกเร้นอยู่เช่นนั้นและไม่เคยขจัดมันออกไปได้หมดเสียที คำเอื้อนเอ่ยของเขาทั้งหวานและแน่นหนักหากแต่รักจะคงอยู่เช่นนี้ไปตลอดได้ล่ะหรือ
บางครั้งในยามดึกสงัดเธอกลับลืมตาโพลงอยู่ในความมืดใต้ร่างสูงใหญ่กำยำหลังต่างมอบบทรักทั้งเร่าร้
