บทที่ 17
ลมหายใจแห่งความคิดถึง
“คุณลิลลี่...เมย์...”
“อย่าปฏิเสธเลยนะคะ”
สาวใหญ่ยังคงมองเมลิดาด้วยแววตาเชื่อมั่นว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าคือตัวแทนแห่งรักนิรันดิ์ที่ควรค่ากับสินค้าชุดใหม่ของบริษัท
“พี่ชื่นชมคุณเมย์นะคะ...ถูกชะตาตั้งแต่ตอนที่คุณเมย์มาเดินแฟชั่นโชว์ให้พี่ครั้งก่อน หลังจากนั้นคุณเมย์ก็หายไปเลย คุณเมย์ยังเป็นดาวจรัสแสงอยู่นะคะ ไม่ว่าท้องฟ้าจะมืดมิดมากแค่ไหน แต่แสงสกาวในตัวของคุณก็ยังคงส่องสว่างอยู่เช่นนั้น และการตัดสินใจในครั้งนี้ พี่ตั้งใจเลือกคุณเมย์เพราะเชื่อความรู้สึกของตัวเองค่ะ”
เมลิดาไม่ได้ปฏิเสธ หากก็ไม่กล่าวว่ากระไร ยินเพียงเสียงหัวใจตอบรับความผันเปลี่ยนในชีวิตที่พลิกไปมาจนเธอต้านมันแทบไม่ทัน
เมื่อเจ้าของบริษัทเพชรจากไปแล้วพร้อมกับทิ้งนามบัตรและกำหนดการเดินแบบแฟชั่นโชว์เครื่องประดับอันหรูหราใ
