Chapter 8
“ทำไมยังไม่นอน” เมื่อเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาว ก็เห็นคนที่นอนร่วมเตียงในคืนนี้ยังลืมตาแป๋วมองมาที่เขา แถมยังเอาผ้าห่มห่อตัวไว้แน่นราวกับดักแด้
“หนูรอนอนพร้อมพี่หมอค่ะ” อิงเดือนยิ้มสดใสส่งให้เขาอย่างเช่นเคย
“นอนได้แล้ว” เขาหย่อนตัวนั่งบนเตียง ก่อนที่จะยื่นมือไปปิดตาหญิงสาวให้เธอหลับตาลง
“พี่หมอขา”
“ฮื้ม” เขาขานรับในลำคอ
“คืนนี้ไม่ต้องปิดไฟนอนได้ไหมคะ” อิงเดือนมองเจ้าของห้องด้วยแววตาอ้อนวอน
“พี่นอนอยู่ข้างเธอขนาดนี้ เธอยังจะกลัวอะไรอีก หากเปิดไฟนอนเธอรู้ไหมว่าแสงนีออนจากหลอดไฟมันจะทำร้ายผิวของเรา เพราะรังสียูวีบีมันแรงกว่าแดดกลางแจ้งซะอีก เข้าใจไหม” ว่าจบ เขาก็ยื่นมือไปปิดไฟที่หัวเตียงทันที
“เข้าใจค่ะ แต่หนูกลัว งั้นหนูขอจับมือพี่หมอได้ไหมคะ”
“ตามสบายเลย เอาที่เธอทำแล้วนอนหลับอะ” สายลมที่ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเด็กสาวขี้อ้อนคนนี้แล้ว เขาก็เล
