Chapter 15
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
“หนูมาแล้วค่าาา” เมื่ออิงเดือนออกจากห้องปุ๊บ เธอก็ทักทายสายลมด้วยน้ำเสียงสดใสอย่างเช่นทุกครั้ง
“มานี่ดิ”
พอเห็นเขาพยักหน้าเรียก อิงเดือนจึงไม่รอช้าที่จะเดินไปหาเขาทันที แต่พอเดินไปถึงตัวเขาปุ๊บ สายลมกลับฉุดดึงเธอนั่งบนตักแกร่ง จากนั้นเขาก็เอาปากหยักดูดเม้มลำคอระหงอย่างแรงจนหญิงสาวรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ ที่ลำคอ
“อื้อ ~ พี่หมอ อย่าทำรอย”
เมื่อดูดคอหญิงสาวราวกับแวมไพร์จนพอใจแล้ว สายลมก็เงยหน้าให้เธอดูผลงานที่เธอทำเอาไว้เป็นรอยดูดจ้ำ ๆ ที่คอของเขา
“เธอทำพี่ก่อน”
“หนูทำรอยนิดเดียวเอง”
“พี่ก็ทำนิดเดียวเหมือนกัน ปะไปมหาลัยได้แล้ว เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“เดี๋ยวหนูนั่งรถเมล์ไปเองก็ได้นะคะ”
“วันนี้พี่ว่าง พี่ไปส่งเธอได้”
“พี่เป็นหมอที่ทำงานได้นิดหน่อยใช่ไหมคะเนี่ย พี่ว่างบ่อยมาก” อิงเดือนอดที่จะแซวสายลมไม่ได้ เพราะเขาเป็นคุณหมอสุดชิลที่สุดในโลก
“สรรหาคำมาพูดจริง
