“เจนเป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม” เรไรกลับเข้าห้องพร้อมด้วยถุงพลาสติกบรรจุอาหารที่ปล่อยร่วงลงพื้นอย่างไม่สนใจ เมื่อเปิดประตูมาแล้วเห็นลูกสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กลางห้อง
“แม่ขา หนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” เจนนินทร์โผเข้ากอดมารดา เสียงร้องไห้เพิ่มระดับดังกว่าเดิม ร่างกายสะท้านตามแรงสะอื้น เรไรลูบปลอบแผ่นหลังด้วยความไม่เข้าใจ แต่การที่ไม่เห็นกันต์ดนัยในนี้ก็พอจะตีความได้ว่าน้ำตาของลูกสาวคงมีเขามาเกี่ยวข้อง
“มันเกิดอะไรขึ้นเจน ทะเลาะกับกันต์เหรอ”
“เขาไม่เชื่อใจหนู เขาไม่เชื่อหนูเลย แม่ขาไปจากที่นี่กันเถอะ เจนไม่เอาแล้ว ไม่อยู่แล้ว” ใบหน้าเปรอะน้ำตาส่ายระรัวอย่างน่าสงสาร เจนนินทร์ในตอนนี้ฟูมฟายหนักยิ่งกว่าครั้งแรกที่เลิกกับกันต์ดนัย เรไรหายไปซื้อของแค่ไม่ถึงชั่วโมงแต่กลับเกิดเรื่องใหญ่โตถึงขั้นนี้เชียวหรือ
“หนูไม่สู้แล้วเหรอลูก ที่บอกจะฟ้องพวกเขาล่ะ”
“ตอนนี้หนูไม่ไหว ไม่อยากทำอะไรแล้ว ใจหนูไ
