เมื่อเบบี๋ตื่น คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องตื่นตาม หนูน้อยยี่หวาร้องงอแงตั้งแต่หกโมงเช้า เจนนินทร์ลุกมาเปลี่ยนผ้าอ้อมเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ลูก จากนั้นก็ไปทำความสะอาดห้องหับ กันต์ดนัยตื่นแล้วและอาสารับช่วงดูแลลูกต่อจากเจนนินทร์
“พี่กันต์ไม่ไปทำงานทำการเหรอคะ”
“มีคิวถ่ายละครตอนเที่ยงน่ะ กว่าจะเสร็จก็น่าจะค่ำๆ เลย ถ้าเจนอยากได้อะไรก็บอกกายได้เลยนะ”
“ที่อยากได้ก็คงเป็นพวกอาหารสดหรืออาหารแช่แข็ง เจนยังไม่กล้าออกจากห้องตอนนี้”
“ดีแล้วครับ ยังไม่ต้องไปไหนหรอก ถ้าอยากออกไปรอพี่ก่อนก็ได้เดี๋ยวพาไป” ร่างสูงตวัดขาลงจากเตียงเมื่อนอนเท้าแขนดูเจ้าเด็กตาแป๋วจนพอใจ ก่อนไปยืนช้อนอยู่ข้างหลังคุณแม่ที่กำลังจัดวางเครื่องสำอางหน้ากระจก
“คะ?” คิ้วเรียวเลิกสูงเมื่อเห็นเขายืนจ้องผ่านกระจกเงาแต่ไม่พูดไม่จาอะไร
“ขอกอดหน่อย”
“ไปกอดเสานู่นไป”
หมับ!
“กอดเสาไม่อุ่นเท่ากอดน้องเจน” สองแขนรวบกอดจากด้านหลัง เจนนินทร์อยากกร
