ทางด้านนับหนึ่งเมื่อแปรงฟันเสร็จก็เดินออกไปข้างนอก เห็นคาร์เตอร์นอนกระดิกเท้าอยู่กลางเตียง ไม่เหลือพื้นที่ให้เธอนอนเลย จึงเดินไปหยุดข้างเตียงแล้วบอกอีกคนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ขยับหน่อยฉันจะนอน”
“ใครบอกให้เธอนอนบนเตียงฉัน”
“แล้วนายจะให้ฉันนอนตรงไหน?” นับหนึ่งถามพร้อมกับสองคิ้วขมวดมุ่น เนื่องจากห้องเขามันก็มีอยู่เตียงเดียวเท่านั้น ไม่ให้เธอนอนบนเตียงด้วยแล้วจะให้เธอนอนไหน คาร์เตอร์ได้ยินเช่นนั้นก็เบะปากพูด
“พื้น”
“ว่าไงนะ!”
“หูหนวกเหรอ บอกว่าพื้น?” เอียงคอถามด้วยใบหน้ากวนบาทาสุด ๆ ทำเอานับหนึ่งหมั่นไส้ไม่น้อย จึงตอบกวน ๆ กลับไปเช่นกัน
“หมายถึงนายนอนพื้นใช่ไหม โอเคตามนั้น” ก่อนจะตีมึนเตรียมหย่อนก้นนั่งลงยังที่นอน ทว่าคาร์เตอร์ขยับตัวมายังฝั่งที่เธอจะนั่งก่อนแล้วเลิกคิ้วถาม
“พูดไม่รู้เรื่อง?”
“นายก็ลองไปนอนพื้นให้ฉันดูก่อนสิ”
“แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้น ในเมื่อห้องนี้มันห้องของฉัน”
“แล
