Ep 1 คู่กัด
1103 Words
"เซย์ไม่อยากพูดเรื่องนี้กับพี่พูดไปก็เท่านั้น"
"ยอมรับก็จบ…ยังไงก็ต้องแต่ง"
"พี่ก็แปลกคน"
"ยังไง"
เสียงใสของดาวคณะศิลปกรรมส่งเสียงเรียกชื่อพี่เขามาแต่ไกล พร้อมกับท่าเดินยังกับนกกระยางชายทุ่งนา ไม่มีใครบอกนางหรือว่าแม่งโคตรอุบาทว์เลย แต่อย่างว่าเพื่อนสาวของเธออีกสองคนที่เดินตามเป็นเบ๊คอยถือกระเป๋าให้ ยังกับหมาตามเจ้าของยังเดินตามในท่าเดียวกัน ฉันได้จังหวะสะบัดมือแต่ทำยังไงก็ไม่สามารถหลุดจากมือเขาได้ แถมยิ่งบีบแน่นกว่าเดิมไม่พอเขาจับมือฉันประสานเข้าไปให้คนที่กำลังเดินมาเห็นค้างตาไปเลยจ้า
"พี่จะเอาเซย์มากันหมาบ้าแบบนี้ไม่ได้"
"ได้"
"เซย์จะฟ้องแม่หลัน"
"ดี"
"เอ๊ะ"
เสียงกระทืบรองเท้าส้นสูงแบรนด์หรูดังอย่างตั้งใจให้เราทั้งคู่หันไปมอง พี่เมฆก็ยังทำหน้านิ่งเหมือนเดิมส่วนฉันก็ได้แต่เมินไปอีกทางเช่นกัน เมื่อยัยนกกระยางเห็นว่าไม่มีใครสนใจจึงแพดเสียงแหลมออกมา เพื่อเรียกร้องความสนใจจากพี่เขาแต่ดูเหมือนจะกลายเป็นเรียกร้องความสนใจจากคนทั้งมหาลัยที่เดินไปมามากกว่า
"พี่เมฆขา...ลูกแก้วส่งข้อความไปพี่ไม่เห็นตอบ"
"ไม่เห็น"
"อย่าเมินลูกแก้วสิ"
"..."
"วันนี้ไปดื่มไหมเดี๋ยวลูกแก้วไปเป็นเพื่อน"
"ไม่ต้อง"
"เล่นตัวจังเลยนะคะ"
"…"
"แล้วนี่ใครคะน้องสาวหรอ"
"เมีย"
เอ้าไอ้พี่เมฆกวนส้นตีนแล้วไงพูดหมา ๆ งี้ได้ไงว่ะ มามงมาเมียแล้วนี่เสียงดังขนาดนี้ คนได้ยินกันหมดแล้วมั๊งเนี้ย ฉันหันไปจ้องหน้าเขาทันทีแต่เขาก็หาได้สะทกสะท้านไม่ ยัยนกกระยางกำลังจะกรี้ดแน่นอนดูจากการย่อตัวเล็กน้อย มือทั้งสองกำหมัดแน่นเท้าที่กำลังยกขึ้นลงถี่ ๆ ฉันรีบเอามือข้างที่เหลืออยู่ยื่นไปปิดปากนาง เสียงกรี้ดดังสนั่นก้องอยู่ในลำคอไม่นานฉันก็ต้องสะบัดมือออกเพราะน้ำลายจากปากนางมันพ่นออกมาเต็มฝ่ามือฉัน
"ยี้"
"เฮ้ย…มาเช็ดเสื้อพี่ทำไมเซย์สกปรก"
"ก็สกปรกไงถึงเช็ด"
"โว้ย…ทิ้งแม่งเลยสกปรกชิบผาย"
พี่เขาปล่อยมือฉันออกแล้วถอดเสื้อช็อปตัวเองโยนทิ้งถังขยะไปต่อหน้าต่อตา เอาจริงหรอว่ะฉันไม่คิดว่าเขาจะทิ้งเสื้อถึงเขาจะมีอีกหลายตัวก็เถอะ พอเสื้อลอยโค้งลงถังขยะไปเขาก็หันมาดึงฉันไปจากตรงนี้ ทิ้งให้ยัยนกกระยางหน้าด้านยืนอ้าปากค้างอยู่ที่เดิมกับเพื่อนเบ๊ เขาลากฉันจนมาถึงห้องน้ำแล้วบอกให้ฉันล้างมือด้วยสบู่ เขายืนมองฉันด้วยความโมโหมากละฉันรู้
"เซย์ขอโทษค่ะ"
"วันหลังอย่าเอามือไปจับคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าเชื้อโรคทั้งนั้น"
"ห๊ะ…พี่ไม่โกรธเรื่องที่"
"โกรธแต่ไม่อยากทะเลาะด้วย"
เสียงมือถือฉันดังจากสายเรียกเข้าของเพื่อน ๆ ฉันยกให้เขาดูว่าฉันต้องกลับไปหาเพื่อนแล้ว เขาก็พยักหน้าแล้วก็เดินนำหน้ากลับไปอีกทางกลับไปที่คณะ ไม่รู้เพราะกลัวจะเจอยัยนั่น หรือทางเดินนี้มันใกล้กว่า พอถึงตรงจุดรับป้ายชื่อเพื่อนฉันก็ได้ป้ายครบแล้ว พี่เขาเลยเดินเลี่ยงไปรวมกลุ่มกับรุ่นพี่คนอื่น ฉันเลยเลิกสนใจเขาเพราะต้องมาโฟกัสที่กิจกรรมที่ต้องทำ สิ่งที่ต้องทำก็ไม่ได้มากมายแค่หาสมุดมาเล่มหนึ่งตามหาลายเซ็นสมาชิกเฮด ว๊ากให้ครบ ทั้ง 10 คนซึ่งไม่มีใครรู้ว่า 10 ที่ว่ามีใครบ้าง เพราะบางคนก็ไม่เคยปรากฏตัวเลย แต่ฉันไม่ขอให้เขาช่วยหรอกเดี๋ยวจะเอามาอ้างเป็นบุญคุณกัน
โฟร์ สาวผมยาวสุดเปรี้ยวที่ดูแล้วไม่น่าจะมาเรียนวิศวะสักนิด พู่กันสาวหวานแต่ไม่ใสซื่อมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วคือประธานนักศึกษาสุดโหดวิศวะปี 4 คนปัจจุบัน ชื่อพี่มาคัส จัสมินสาวแว่นเนิร์ดปลอมชอบแต่งคอสเพลย์อนิเมะเป็นชีวิตและจิตใจ บอกเลยไม่รวยทำไม่ได้นะชุดนางแพง ๆ ทั้งนั้น เราสี่คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย ตั้งใจเรียนเพื่อมาสอบเข้าที่เดียวกัน ฉันอยากช่วยงานพี่แฝดเลยเรียนวิศวะตามสายงานของบริษัทที่บ้าน ทั้งสามคนรู้จักพี่เมฆดีเพราะฉันสรรเสริญให้ฟังบ่อย
"เขาปากหมาใส่แกอีกไหม" เป็นจัสมินที่ถามก่อนด้วยความสงสัยเพราะเห็นฉันเดินกลับมากับเขา
"นิดหน่อยช่างเถอะ"
"งั้นหารายชื่อกันวันนี้ได้แค่ไหนก็แค่นั้นตอนเย็นไปกินข้าวกันก่อนค่อยแยกย้าย" โฟร์บอก
ส่วนพู่กันวันนี้ไปด้วยได้เพราะพี่มาคัสติดงานที่มหาลัยเดี๋ยวจะตามไปรับกลับบ้านที่หลัง ฉันเหลือบมองพี่เขาแต่ก็เปลี่ยนใจจะให้เขาเซ็นให้เป็นคนสุดท้ายแล้วกัน วันนี้ฉันไม่อยากพูดกับเขาอีกแล้ว ปกติเราก็ไม่ได้เจอกันข้างนอกบ่อย ๆ ที่สนิทเพราะพ่อแม่มากกว่า ส่วนที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายอะไรนั่นพ่อฉันแซวพ่อเหมืองเล่นมากกว่า แล้วพี่เขาก็ชอบเอามาอ้างในการแกล้งให้ฉันทำตัวไม่ถูก อย่างวันนี้ก็เอาฉันไปกันผู้หญิงที่ตัวเองไม่ชอบ พอหมดประโยชน์ก็เทแบบที่เห็น
"น้อง ๆ ครับมา ๆ พี่ประเดิมเซ็นให้คนแรกพี่ชื่อโยนะ"
"พี่ชื่อ เติร์ก น่ารักแบบนี้พี่ต้องเสนอตัวช่วยก่อนเลย"
หลังพี่ว๊ากสองคนเสนอตัวเองมายืนเซ็นสมุดให้ ปีหนึ่งที่ได้ยินก็รีบกรูกันเข้ามา ดีนะที่ฉันกับเพื่อนเซ็นเสร็จเรียบร้อยเลยชิงหนีออกมา ปล่อยให้คนใจดีเป็นคนที่ทุกคนต้องการต่อไปในวงล้อม ฉันหันกลับไปก็ไม่เห็นพี่เขาแล้วก็เลยรีบเดินตามทุกคนกลับไปที่รถ เพราะวันนี้คงตามหาใครลำบากมีแต่คนจะตามหาเยอะเกินไป รอเป็นช่วงเช้าพรุ่งนี้น่าจะดีกว่า
- Writer
