“ไปนวดมาหรือฟาเบียน”
คนที่เพิ่งกลับถึงบ้านหลังเที่ยงคืนชะงักเท้าเล็กน้อย และหันไปมองยังต้นเสียง ซึ่งก็พบว่าบาสเตียนยืนอยู่ในเงาสลัว
“นี่พี่บาสยังไม่นอนหรือครับ”
“พี่ลงมาหาน้ำดื่มน่ะ และก็เห็นนายเดินขาเปลี้ยเข้ามาในบ้านพอดี”
ฟาเบียนยิ้มน้อยๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป บาสเตียนจึงถามขึ้นอีก
“พี่ถามจริงๆ เถอะ นายติดใจอะไรหมอนวดหรือ”
“ก็ไม่มีนี่ครับ”
บาสเตียนเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของน้องชาย และมองอย่างรู้ทัน
“พี่ให้คนไปสืบมาแล้ว ผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกับที่นายทำจนเข้าโรงพยาบาล”
ฟาเบียนถอนใจออกมา และก็รู้ดีว่าไม่ควรจะปิดบังพี่ชายอีก เพราะไม่มีประโยชน์
“ครับ”
“ระวังจะดิ้นไม่หลุดนะฟาเบียน”
“ทำไมพี่บาสคิดอย่างนั้นล่ะครับ”
ฟาเบียนเดินออกห่างพี่ชายมาเล็กน้อย
“ก็เพราะนายกำลังทำตัวผิดปกติน่ะสิ”
“ผมผิดปกติตรงไหนครับ”
เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับพี่ชายอีกครั้ง
“ผมก็ยังเป็นฟาเบียนคนเดิม”
“ไม่ใช
