“ก็ฉันกลัวถูกข่มขืนแบบน้องเพียงน่ะสิ ไม่เอา ไม่ไปเด็ดขาด”
“หน้าตาอย่างแก ไม่มีใครเขาหน้ามืดทำอะไรหรอก แต่ถ้ากลัวก็หาคนไปด้วยสิ”
“ใครจะไปกับฉันล่ะ”
น้อยหยุดคิดแปบนึงก็มองไปที่เพียงออที่ยังคงยืนนิ่งอยู่
“น้องเพียงไง ไม่มีนัดนวดเย็นนี้แล้วนี่”
“เอ่อ...” เพียงอออึกอักจะปฏิเสธ แต่กิ่งแก้วพูดขอร้องขึ้นเสียก่อน
“น้องเพียงไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะจ๊ะ พี่ไม่อยากปฏิเสธงาน ช่วงนี้ลูกๆ ที่เมืองไทยใช้เงินเยอะอยู่”
“เพียง...”
“ก็ไปเป็นเพื่อนนังกิ่งมันหน่อยสิน้องเพียง”
น้อยคะยั้นคะยอ
“ก็ได้จ้ะ”
กิ่งแก้วฉีกยิ้มกว้าง
“ขอบใจมากนะน้องเพียง งั้นสักหกโมงครึ่งมารอพี่ตรงนี้นะ”
“จ้ะพี่กิ่ง”
หล่อนตอบรับและก็ปลีกตัวเดินจากมาอย่างใจลอย หัวใจปวดร้าวไม่น้อยที่วันนี้ฟาเบียนไม่มา แต่ก็พยายามที่จะคิดในแง่บวก
“คุณหมอคงมีงานด่วน”
เพียงออให้กำลังใจตัวเองด้วยน้ำเสียงเศร้าหมองเป็นที่สุด
เรอันรอบมองกระจกหลังเพื
