ทันทีที่ฝ่าเท้าเหยียบลงบนแผ่นดินสยามประเทศ เชอเอมก็รีบเปิดโทรศัพท์มือถือให้กลับไปเป็นโหมดปกติ และโทรข้ามประเทศกลับไปหาเพื่อนรักอย่างเพียงออทันที
“เอมถึงเมืองไทยแล้วนะเพียง สดๆ ร้อนๆ เลยล่ะ”
“เที่ยวให้สนุกนะเอม และก็ขอให้สมหวังกับคุณหมอแพทริกอย่างที่เอมหวังนะจ๊ะ”
เพียงอออวยพรมาตามสายโทรศัพท์ด้วยสุ่มเสียงที่สดใส
“ขอบใจจ้า แต่เอมจะต้องสมหวังอยู่แล้วล่ะ เพราะพี่แพทต้านทานเสน่ห์ของเอมไม่ได้แน่นอน” คนพูดหัวเราะเสียงสดใส
“เพียงเอาใจช่วย สู้ๆ นะเอม”
“ขอบใจจ้าเพียง”
ดวงตาของเชอเอมกวาดมองไปรอบๆ ตัว เพื่อหาแพทริก แต่ก็ยังมองไม่เห็น
“งั้นแค่นี้ก่อนนะเพียง เดี๋ยวเอมติดต่อไปใหม่ ขอเวลาไปมองหาพี่แพทก่อน”
เชอเอมบอกเพื่อนรัก ก่อนจะวางสาย และลากกระเป๋าเดินทางไปหยุดตรงบริเวณจุดมิตตี้งพอยท์
“รถต้องติดแน่ๆ เลย พี่แพทถึงยังไม่มา”
หญิงสาวคิดในแง่ดีตามนิสัยของตนเอง กำลังจะเดินไปทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้
