“นึกอยู่แล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรในก่อไผ่แน่ๆ ที่แท้คุณฟาเบียนก็ไม่ได้นวดอย่างเดียว แต่นาบน้องเพียงด้วยนี่เอง”
น้อยหัวเราะคิกคัก ก่อนจะยิ้มหน้าเจือนเมื่อเห็นสายตาดุๆ ของเจ้นุชเจ้าของร้านนวดเข้า
“น้อย... ไปรอรับลูกค้าหน้าร้านก็ได้ค่ะ”
เจ้นุชที่นั่งอยู่ข้างๆ วันเพ็ญรอจนน้อยจอมป่วนเดินจากไป จึงหันมาพูดกับฟาเบียนที่กุมมือของเพียงออเอาไว้ตลอดเวลาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันเห็นหนูเพียงมาตั้งแต่เล็ก ก็รักเหมือนลูกเหมือนหลาน คุณฟาเบียนแน่ใจเหรอคะว่าจริงใจกับหนูเพียงน่ะ”
“ผมรักเพียงออครับ และสัญญาว่าจะยกย่องและดูแลเธอให้ดีที่สุด เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้”
วันเพ็ญน้ำตาไหลรินอาบแก้ม แต่มันคือน้ำตาแห่งความตื้นตันยินดีที่กำลังจะได้เห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝากับผู้ชายดีๆ อย่างฟาเบียน
“แล้วแม่เพ็ญล่ะ จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” เจ้นุชเอ่ยถามวันเพ็ญ
“ฉันพูดไม่ออกน่ะเจ้ ดีใจไปหมด และก็ยินดีกับเพียงมัน”
“แ
