Jazmine’s POV
11 o’clock in the morning nang makarating ako sa aking trabaho. Hindi na sana ako papasok pa pero si Zeke na mismo ang nagyayang ihatid ako sa kompanya kaya wala na akong nagawa kung hindi ang papasok na lang. Sa ginawa namin kagabi at kanina ay walang duda na pagod na pagod ang buong katawan ko.
A text message surprised me. Nasa opisina na ako ngayon at hindi pa nga ako nakaupo sa aking swivel chair ay ang mensahe na kaagad ni Zeke ang bumungad sa akin. Kakapasok ko pa nga lang sa tabaho pero naagaw na naman niya ang atensyon ko.
“WORK WELL, JAZZ.” Ang mensaheng bumungad sa akin.
Napangiti ako. Noon pa man ay espesyal na espesyal na sa akin ang bawat mensahe ni Zeke sa akin. Sa bawat mensahe niya; sa personal man o sa text ay lahat iyon nagbibigay ng lakas sa akin.
