"เห้ออ!! เสร็จซักที”
พายุกดส่งงานที่ครูสั่งผ่านระบบในคอมพิวเตอร์ก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า
“ก็มึงเอาแต่เล่นเกมไง เพื่อนเขาเสร็จหมดแล้ว รอแต่มึงคนเดียวเนี่ย”
โอเล่บ่นอุบ
"ใช่ซี่พวกมึงไม่ได้โง่เหมือนกูหนิ”
พายุนิ่วหน้าพร้อมกับกดปิดคอม
“เสร็จแล้วก็กลับกันเถอะ กูมีนัดเตะบอล”
โอเล่รีบสะพายกระเป๋าเตรียมกลับ
วันนี้เรากลับไวกว่าปกติ เพราะพายุมีแข่งรถ โอเล่ห์ก็มีแข่งบอล
“แล้วนี่ภีมโทรบอกพี่เฟยมารับยัง”
เฟียสเอ่ยถามขณะที่เก็บของใส่กระเป๋า
“โทรแล้ว เดี๋ยวเราไปยืนรอพี่เฟยที่หน้าโรงเรียนละกัน คงไม่นาน”
เมื่อตกลงกันได้พวกเราจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมเดินออกมาหน้าโรงเรียนลำพัง นานแล้วที่ไม่ได้เดินมาแถวนี้ เพราะปกติพี่เฟยจะมารับถึงด้านในตึก
ผมเดินออกมาที่ถนนหน้าโรงเรียนที่ผู้คนเดินเบียดเสียดกันวุ่นเพราะเป็นช่วงเลิกเรียน แต่ผมกลับเดินสบายตัวปลิวไม่ต้องเดินแหวกว่ายผู้คนเหมือนคนอื่
