หลังจากที่ผมคาดคั้นคำตอบจากพวกมันได้ ผมก็ทำการฆ่าล้างบางพวกมันทั้งหมด จบลงซักทีไอ้ปัญหาหนอนบ่อนไส้ที่มีมาไม่จบไม่สิ้น พวกมันตั้งใจจะใส่ความให้ภีมรับบทนอกใจ คิดว่าผมจะฆ่าภีมทิ้ง แล้วจะใส่ร้ายให้เขาเป็นคนทรยศ แต่โชคดีที่ผมไม่ได้ลงมือฆ่าเขา โชคดีที่ผมทำแบบนั้นไม่ลง
ตอนนี้ผมมาจอดรถรอเขาอยู่หน้าบ้านตั้งแต่ 7 โมง ไม่รู้ว่าเขาจะตื่นหรือยัง แต่ผมอยากจะรีบมารับเขากลับบ้านไว ๆ ผมคิดถึงเขาจะแย่อยู่แล้ว แต๋ปัญหาตอนนี้คงอยู่ที่เขาจะยอมยกโทษให้ผมหรือเปล่า
ผมนั่งรวบรวมความกล้าอยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนจะมองเห็นเขาเดินมาตากผ้าที่ข้างบ้าน ผมจึงตัดสินใจผลักประตูรถแล้วเดินตรงเข้าไปหาเขาทันที
ผมก้าวเท้าเข้าไปช้า ๆ ก่อนจะไปหยุดที่ด้านหลังเขา ไม่นานร่างเล็กก็หันกลับมาด้านหลัง เขาสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อเห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนี้ในบ้านของเขา
“พี่คิงส์!!”
“ภีม…คือว่าพี่”
“ทำไมหรอครับ จะตามมาฆ่าผมหรอ?”
เขาพูดเสียงเรียบนิ่งอ
