สริตาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะโมโหกับการที่แอชตันหายตัวไปนานนับสัปดาห์มาก่อนเลยสักครั้ง จนกระทั่งได้เห็นหน้าเขาในตอนที่เขากลับมาอย่างนี้
หญิงสาวไม่ขยับ เธอยืนตัวแข็งและจ้องมองเขาด้วยสีหน้าขุ่นเคือง ผู้ชายคนนี้จู่ๆ ก็หายไปโดยติดต่อไม่ได้เลย เขาทำให้เธอเป็นกังวลจนแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทว่าหลังจากนั้นเธอก็รู้ว่าตัวเองกังวลเกี่ยวกับเขานั้นเป็นการเสียเปล่าจริงๆ เพราะว่าถึงเธอจะยังคงติดต่อเขาไม่ได้เหมือนเดิมแต่ก็รู้ว่าเขาไปที่ไหนจากหน้าหนังสือกอสสิปพวกนั้น!
สริตากอดอก สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ จนหน้าอกของเธอสะท้อนขึ้นลง อารมณ์โกรธยังคุกรุ่นพลุ่งพล่านในอกจนเธอพยายามระงับมัน ถึงจะทำได้ไม่ดีนักแต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ช่วงนี้หมอบอกเธออยู่แล้วว่าเธอจะมีอารมณ์แปรปรวน เห็นได้ชัดว่าเธอมักจะหงุดหงิดง่ายกับเรื่องอะไรเล็กๆ น้อยๆ แต่ถึงจะรู้อย่างนั้นเอาเข้าจริงเธอก็ทำไม่ได้
“คุณหายไปไหนมา”
หญิงสาวเผลอใช้น้ำเ
