เสี้ยววินาทีหนึ่งที่ฉันสบตากับเจ้าเสือโคร่ง หัวใจของฉันเต้นรัวเร็วจนได้ยินชัด รู้สึกท้องปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อสักพันตัวบินว่อนอลหม่าน
“ใครยิงนายฮึ” ฉันค่อยๆ ยื่นมือไปลูบไล้ตรงรอยแผลของมันเบาๆ ทันทีที่มือสัมผัสขนมันวาวราวกับเส้นไหมของมัน หัวใจของฉันก็ยิ่งเต้นแรง...ราวกับวิญญาณกำลังกระโดดโลดเต้น
“เจ็บมากใช่มั้ย...อืออ” ฉันกระซิบถามแผ่วเบา พลางลูบไล้เส้นขนบนลำคอของมันอย่างหลงใหลในความงดงามของร่างกายแกร่ง “กระสุนไม่ได้ฝังลึก ท่าทางนายจะหนังเหนียวนะเนี่ย”
“อ่า.....” มันคำรามแผ่วเบา มองหน้าฉันด้วยสายตาร้อนแรงอย่างเห็นได้ชัด ทำฉันแอบตกใจ เพราะมันเหมือนสายตาผู้ชายหื่นไม่มีผิด สายตาดุดันที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา กำลังสื่อสารบางอย่างกับฉัน
“ท่าทางกะล่อนนะเนี่ยเจ้าโคร่ง” ฉันมองหน้าเจ้าเสือโคร่งอย่างพิจารณา หากเป็นมนุษย์ก็อยู่ในวัยหนุ่มฉกรรจ์พอดี ก่อนจะไล่สายตาลงไปตามเรือนกายกำยำยักษ์ของมันอย่า
