เสือเลือกเหยื่อ

2045 Words

@ผับ K 🍾🍷🥃 เสียงเพลงจังหวะหนักจากชั้นล่างดังลอดขึ้นมาเป็นจังหวะ พอให้รู้ว่าผับคืนนี้คึกคักไม่แพ้คืนไหน แต่บรรยากาศบนชั้นสองกลับแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ห้อง VIP ที่ทั้งสามนั่งอยู่แยกตัวออกมาจากความวุ่นวายเบื้องล่าง เสมือนอีกโลกหนึ่ง กระจกทึบแสงกั้นกลางระหว่างสองชั้น ทำให้คนในห้องสามารถมองลงไปเห็นภาพความสนุกที่เกิดขึ้น แต่ไม่มีใครเบื้องล่างสามารถมองเห็นว่าบนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง ห้องถูกตกแต่งอย่างหรูหรา โซฟาหนังแท้สีดำสนิท รายล้อมโต๊ะกลางหินอ่อน ด้านข้างมีตู้เครื่องดื่มระดับพรีเมียม และบาร์เทนเดอร์ส่วนตัวรอให้บริการตลอดทั้งคืน ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ เพราะที่นี่คือ “ผับ K” ธุรกิจส่วนตัวของจอมทัพ เขาทุ่มเงินเกินห้าสิบล้านเพื่อเนรมิตที่นี่ขึ้นมาให้สมบูรณ์แบบในทุกดีเทล ไม่ว่าจะเรื่องระบบเสียง ระบบแสง หรือแม้แต่การคัดเลือก “เด็กเอ็น” สุดพิเศษให้ลูกค้า VIP อย่างพวกเขา “ดูเครียดๆ นะไอ้เสือ เอาเด็กมาช่วยผ่อนคลายไหมสักคน เดี๋ยวกูจัดให้” จอมทัพเอนหลังพิงเบาะ เอื้อมมือคว้าแก้ววิสกี้ก่อนยกขึ้นดื่ม ท่าทางเหมือนไม่ใส่ใจ แต่สายตาเขามองเพื่อนสนิทอย่างเสือใต้อย่างรู้ทัน คนถูกถามเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ โดยไม่ต้องอธิบายอะไร เสือใต้ยังคงนั่งนิ่งอยู่ฝั่งหนึ่งของโซฟายาว มองแก้วในมือตัวเองนิ่งๆ เหมือนกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ เขาไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่เคยยุ่งมั่ว ไม่เคยซื้อบริการ ไม่เคยใช้ร่างกายคนอื่นเพื่อกลบความเครียด เขาไม่ใช่คนที่แสวงหาความสุขทางกายเพื่อหนีความรู้สึกเหมือนไอ้เพื่อนอีกสองคน “อย่าไปยุ่งกับมันเลย ปล่อยมันเคลียร์ตัวเองดีกว่า” ขุนศึกว่าเสียงขรึม โดยที่มือยังโอบเอวสาวหมวยสุดเอ็กซ์ที่นั่งอยู่บนตัก แถมยังหัวเราะคิกคักกับเขาไม่หยุด ท่าทางเจ้าชู้ของขุนศึกยังคงเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เคยเปลี่ยน “กูลืมไปว่าไอ้เสือมันไม่ได้บ้ากามเหมือนมึง” จอมทัพแซะขำๆ พร้อมยักคิ้วให้เพื่อนอีกคนที่ตอนนี้ดูจะเอนจอยกับผู้หญิงมากกว่าสนใจบทสนทนาเสียอีก “หึ…ใครสน” ขุนศึกตอบกลับเรียบๆ พร้อมหันไปกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูหญิงสาวในอ้อมกอด ทำเอาอีกฝ่ายหน้าแดงซ่านก่อนจะหัวเราะเบาๆ อย่างเขินอาย บรรยากาศบนชั้นสองยังคงครึกครื้นในแบบของพวกเขา แต่ท่ามกลางเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของเพื่อนสองคน เสือใต้กลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังติดอยู่ในกรอบความคิดที่ไม่มีทางออก ความร้อนรนในอกมันเหมือนเพลิงที่คุกรุ่น แค่พริ้งพลอยเดินไปคุยกับใครอีกคน…มันก็ทำเขาแทบบ้า แต่จะให้ยอมรับความรู้สึกตัวเองแบบตรงๆ? ไม่มีทาง เขา…ยังไม่พร้อมจะพ่ายแพ้แบบนั้น เวลาล่วงเลยมาจนถึงสี่ทุ่ม แสงไฟในผับเปลี่ยนเป็นโหมดเร้าอารมณ์มากขึ้น ดนตรีเปลี่ยนจังหวะจากช้าๆ มาเป็น EDM เต้นยับเต็มฟลอร์ ด้านบนชั้นสอง ทั้งสามหนุ่มยังคงนั่งดื่มกันตามปกติ จอมทัพกับขุนศึกต่างมีสาวข้างกายที่นั่งแนบแน่นเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของร่าง แต่เสือใต้ยังคงนั่งนิ่ง มือข้างหนึ่งถือแก้ว อีกข้างกำแก้วน้ำแข็งแน่นราวกับระบายความร้อนรุ่มในอก กระทั่ง “เชี่ย!!!” จอมทัพสบถเสียงดัง จนทุกคนในห้องสะดุ้ง เบิกตากว้างแล้วลุกพรวดพราดขึ้นไปเกาะกระจกทึบ มองลงไปยังเบื้องล่างอย่างตื่นตระหนก “อะไรของมึงวะ?” ขุนศึกหันไปมองอย่างงุนงง ก่อนจะยกมือดันสาวบนตักให้ออกห่างเล็กน้อย “ไอ้เสือ...มึงมาดูนี่ เร็ว!” เสียงจอมทัพเจือความตกใจอย่างชัดเจน เขาไม่ค่อยมีสีหน้าแบบนี้บ่อยนัก ยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นทันตา “……ดูอะไร กูไม่สน” เสือใต้ตอบเสียงเรียบ ทั้งที่มือที่วางอยู่บนต้นขาเริ่มกำแน่นขึ้นทุกวินาที ราวกับร่างกายเขาสั่งให้ลุกไปดู แต่สมองกลับสั่งให้ทน “มึงไม่สนจริงดิ...พริ้งพลอยกำลังจะโดนลากไปแล้วนั่น!” ขุนศึกพูดขึ้นมาเสียงเข้ม จ้องภาพเบื้องล่างผ่านกระจกทึบ ก่อนจะชี้ให้เพื่อนดูชัดๆ นั่นแหละ…เพียงแค่ประโยคนั้นจบ เสือใต้หันขวับไปมองทันที ดวงตาคมสบเข้ากับภาพของพริ้งพลอยที่กำลังถูกชายแปลกหน้าคนหนึ่งจับแขนแน่น ร่างบางพยายามดิ้น หน้าตาตื่นตกใจ มือเล็กๆ ฟาดออกไปแต่ไม่เป็นผล ชายคนนั้นกลับยิ่งออกแรงดึงลากเธอออกไปจากโซนแดนซ์อย่างหน้าด้านๆ ท่ามกลางผู้คนที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง “เชี่ยเอ้ย!!” เสือใต้สบถอย่างลืมตัวก่อนจะลุกพรวด หัวใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ไม่มีความลังเลสักวินาที เขาผลักประตูห้อง VIP ออกแรงจนแทบกระแทกพัง ก่อนจะพุ่งตัววิ่งลงบันไดตรงไปยังพื้นที่ชั้นล่างทันที จอมทัพกับขุนศึกหันไปสบตากัน ทั้งคู่ยิ้มมุมปากโดยไม่ได้นัดหมาย ยิ้มแบบที่แฝงไว้ด้วยความรู้ทัน ราวกับพูดโดยไม่ต้องเอ่ยปากว่า “ไม่สน...แต่ใครแตะยัยนั่นนิดเดียว มันแทบคลั่ง” ภาพร่างสูงของเสือใต้แหวกฝูงคนออกไปเหมือนคลื่นลูกใหญ่ มุ่งตรงไปหาหญิงสาวคนเดียวที่เขา “บอกตัวเองว่าไม่สนใจ” แต่กลับเป็นคนเดียวที่เขายอมให้ใจมันกระเพื่อมไม่หยุดมาเป็นวันแล้ว "อื้อ..~~~ ปล่อย เสียงพริ้งพลอยเอ่ยออกมาอย่างหมดแรง เนื้อตัวอ่อนปลวกเปียกไปหมด จากเดิมที่มาผับในวันนี้เพราะมาดื่มเป็นเพื่อนพริกแกง แต่ตอนนี้เพื่อนรักไม่รู้หายไปไหน เหลือเธอที่นั่งอยู่คนเดียว ด้วยใบหน้าสวยหวานอมเปรี้ยวที่เป็นที่สะดุดตาของทุกคนที่พบเห็น ทำให้ผู้ชายหลายต่อหลายคนแวะเวียนมาชนแก้วกันไม่หยุด "อยู่นิ่งหน่อยสิคนสวย ไปกับผมนะ เดี๋ยวผมไปส่ง "ไม่...ปล่อยฉัน ~~ "อย่าดื้อน่า... “หมับ!!!” มือใหญ่ของเสือใต้พุ่งไปคว้าตัวพริ้งพลอยจากชายแปลกหน้าในเสี้ยววินาที แรงดึงนั้นเด็ดขาดและเฉียบขาดพอที่จะทำให้ชายคนนั้นชะงักนิ่งเหมือนโดนไฟดูด “ขอโทษด้วย...คนนี้ ‘เด็กกู’” น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงด้วยอำนาจของเสือใต้ดังขึ้นช้าๆ ทว่าหนักแน่นพอจะกดบรรยากาศให้หนักอึ้ง คนทั้งโซนรอบข้างที่ได้ยินถึงกับเงียบกริบ “ฮะ...เฮียเสือ...! เออ...ขะ...ขอโทษด้วยครับ! ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นเด็กเฮีย!” ชายแปลหน้ารีบก้มหน้าขอโทษแทบจะหมอบกับพื้น ใจเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมานอกอก อยู่ดีไม่ว่าดีกลับไปแตะต้องผู้หญิงของ ‘เฮียเสือ’ เจ้าหนี้ตัวพ่อที่ไม่เคยปรานีใคร พริ้งพลอยซบหน้ากับอกแกร่งของเสือใต้ ร่างเล็กๆ นั้นกอดคอเขาแน่นจนแทบจะฝังตัวอยู่กับเขา กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกลิ่นน้ำหอมจางๆ ยังติดอยู่ที่ผิวของเธอ แต่สิ่งที่เขารับรู้ชัดเจนที่สุดคือ... “พี่เสือ...~ อื้ออ...หนูร้อน...ร้อนมาก...” เสียงกระซิบที่หอบเหนื่อยและแผ่วเบาดังขึ้นข้างหูเขา แผ่วเบาแต่สั่นสะท้าน ร่างเล็กในอ้อมแขนร้อนจี๋เหมือนไฟกำลังเผา มือเล็กกอดเขาแน่นไม่ยอมปล่อย เสือใต้ขบกรามแน่น ดวงตาดุดันวาวโรจน์มองกลับไปยังชายคนนั้น “มึง...เอา ‘อะไร’ ให้เธอกิน?” คำถามดังลอดไรฟัน ดุดัน และคุกคาม จนคนฟังเหงื่อแตกพลั่กทันที “เออ...ยะ...ยาปลุกเซ็กส์...เฮีย ผม...ผมแค่...” คำพูดยังไม่ทันจบดี “ไอ้เชี่ยเอ๊ย!!!” เสือใต้สบถเสียงดัง ตาแดงก่ำด้วยโทสะ “ไอ้จอม! ลากมันไปจัดการ” เสียงคำสั่งไม่ดังมาก แต่ชัดเจนทุกถ้อยคำ จอมทัพที่ตามลงมาอยู่ไม่ไกลพยักหน้าก่อนจะตรงเข้าไปลากคอชายคนนั้นออกไปด้านหลังทันที เสียงร้องขอชีวิตดังลอยตามหลัง แต่มันไม่สำคัญอีกแล้ว เสือใต้เหลือบตามองหญิงสาวในอ้อมแขน ร่างเล็กยังคงสั่นเทาไม่หยุด ใบหน้าหวานแดงก่ำ ผิวกายร้อนรุ่ม และสายตาที่สับสนระคนอ่อนแรงบ่งบอกว่าเธอแทบจะทนไม่ไหว “โตขนาดนี้แล้ว...ยังไม่รู้จักระวังตัวอีกเหรอวะ” เขาพึมพำในลำคอ แม้จะโมโห แต่ลึกลงไปในใจกลับรู้สึกเจ็บปวด...และโกรธตัวเองที่ปล่อยให้เกิดเรื่องนี้กับเธอ เขาอุ้มพริ้งพลอยไว้ในอ้อมแขนอย่างเบามือที่สุด แม้ใจจะร้อนเป็นไฟ ก่อนจะรีบพาเธอออกไปขึ้นรถด้วยความรวดเร็ว เสียงประตูรถปิดลงดัง ปัง! เขาวางเธอลงบนเบาะนุ่มแผ่วเบา คนตัวเล็กกอดตัวเองไว้แน่น ร่างกายยังสั่นด้วยฤทธิ์ยา สายตาเหมือนร้องขอความช่วยเหลือจากเขาเพียงคนเดียว เสือใต้เดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับ ก่อนจะเปิดประตูและเข้าไปนั่งข้างใน คนตัวเล็กกอดตัวเองไว้แน่น ตัวยังคงสั่นด้วยฤทธิ์ของยาที่เริ่มทวีคูณมากขึ้น "ไหวไหม.. "หนูร้อน..พี่เสือหนูจะตายไหม "ใครจะปล่อยให้เธอตายกันล่ะยัยเด็กโง่...มันน่านัก.. "อื้อออ~~~ หนูไม่ไหวแล้ว..ร้อน คนตัวเล็กมือไม้ปัดป่ายอยู่ไม่สุข ก่อนจะตั้งสติแล้วบีบแขนตัวเองไว้แน่น ริมฝีปากแข็งขบกัดตัวเองจนเลือดซึม เสือใต้ขับรถออกมาด้วยความเร็ว มุ่งตรงไปที่คอนโดของตัวเองแทนที่จะไปโรงพยาบาล @คอนโดเสือ "พี่เสือ..พาหนูไปหาหมอ.. "หาหมอมันจะหายหรือไง..กว่าจะถึงโรงพยาบาล กว่าหมอจะรักษามีหวังเธอตายก่อนพอดี "แต่หนูไม่ไหวแล้วนะ.. : พริ้งพลอยรู้สึกวาบหวิว ใจสั่น มีความต้องการหลังจากโดนสัมผัสแค่แผ่วเบาจากคนตัวโต เพียงแค่เขาอุ้มเธอแนบอก คนตัวเล็กก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข แต่ก็พยายามเรียกสติตัวเองกลับคืนมาให้ได้มากที่สุด "รู้แล้ว อดทนหน่อย เดี๋ยวก็ถึงแล้ว เสือใต้เร่งฝีเท้าก้าวเดินกึ่งวิ่งตรงมายังห้องพักของตนเอง ก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องนอนทันที "พี่เสือ ~~ เสียงเรียกหวานหู บวกกับร่างกายที่หายใจเข้าออกถี่ๆ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโต สายตาเริ่มพร่ามัว ลมหายใจติดขัดขึ้นเรื่อยๆ เสื้อใต้ได้แต่มองดูร่างบาง รู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังทรมานมากแค่ไหน ถึงแม้จะพยายามขัดขืนตัวเองแต่ตอนนี้อยู่ด้วยกันสองต่อสองกับเขา..บอกเลยว่ายังไงก็ไม่รอด เพราะถ้ากินยาปลุกเซ็กส์แบบแรงเข้าไปแล้วนั้น ตอนยาทำงานไม่มีอะไรที่จะหยุดยั้งได้ และกว่าจะสร่างยาก็ใช้เวลาหลายชั่วโมง "เธอทนไม่ไหวหรอกพริ้ง..ปล่อยมันตามที่มันเรียกร้องเถอะ.. "พี่จะช่วยหนูไหม... (สายตาออดอ้อน บวกกับน้ำเสียงที่สั่นเครือ ทำเอาคนตัวโตถึงกับใจสั่น) "........ คนที่ถูกถามได้แต่เงียบ ก่อนจะพยักหนารับเบาๆ เขาเองไม่ใช่พระอิฐพระปูน ถึงแม้ว่าจะเคยบอกว่าไม่เอากับใครไปทั่ว แต่กับยัยเด็กพริ้งพลอยเขาเองกลับอยากลอง ไม่อยากปล่อยไปอย่างเช่นคนอื่น ร่างกายที่สั่นเทาใช่ว่าจะเป็นแต่เธอ เขาเองก็เช่นกัน ตลอดทางมาต้องใช้ความอดทนอยู่มาก ร่างกายที่แนบชิดติดกัน ทำเอาเขาถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง ท่องนะโมสามจบอยู่หลายรอบก็ไม่เป็นผล สุดท้ายก็ตัดสินใจพาเธอมาคอนโดของเขา พื้นที่ที่ไม่เคยมีใครหน้าไหนเคยย่างเท้าเข้ามา "พี่เสือ...ช่วยหนู...อื้ออ~~~~ "จ๊วบ จ๊วบบ ~~~ "อื้อ ~~

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more