“ไหนๆ ตอนนี้ก็ไม่มีใครสนใจเราสองคนแล้ว ให้เวลากันและกันหน่อยดีไหม”
“ก่อนอื่นต้องเก็บของขวัญก่อนไหม” ริกเตอร์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยของตัวเองแก้เก้อ รู้แหละว่าทั้งเธอและเขาในตอนนี้เรื่องในหัวมันเป็นเรื่องเดียวกัน
“หนักไหม”
“ไม่ค่ะ ช่วยพาเอาของขวัญไปไว้ในงานหน่อยสิ” ริกเตอร์พยักหน้ารับอย่างว่าง่ายในตอนที่ได้ยินลูกกวาดพูดจาคะขา หัวใจแกร่งมันก็พาลหาเรื่องเต้นแรงขึ้นมา
สุดท้ายคนทั้งคู่ก็เลือกที่จะเอาของขวัญมาเก็บและตรงไปยังคู่บ่าวสาวที่ยืนรับแขกอย่างสง่างามเหมือนตอนที่เริ่มงาน
“เหนื่อยไหมครับ” ริกเตอร์จับมือพี่สาวอย่างอ่อนโยน จัสมินคลี่ยิ้มก่อนจะส่ายหน้าไปมา
“ไม่เหนื่อยเลย วันนี้พี่มีความสุขมาก”
“ดีใจกับพี่มินและพี่ภัสนะครับ ผมขอให้พี่ภัสรักพี่สาวของผมแบบนี้ตลอดไป”
“แน่นอนริก พี่จะรักพี่สาวของนายตลอดไป เพราะจัสมินพี่สาวของนายก็เป็นหัวใจของพี่เหมือนกัน”
“ขอบคุณครับพี่ภัส” ริกเตอร์ยกมื
