สามเดือนต่อมา
“มาแล้วค่า” ลูกกวาดส่งเสียงออกมาจากในครัวพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาหาคนที่นั่งคอยอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“เสร็จเร็วจัง”
“ตื่นเต้นมั้ง แต่หมูทอดกระเทียมของฉันสุกแน่นอน” พูดไปพลางวางจานอาหารไว้ตรงกลาง ลูกกวาดจัดแจงตักข้าวเอง บริการคนตัวโตทุกอย่าง ไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธออยู่ในสายตาของริกเตอร์ตลอดเวลา
“เวลาเห็นคุณทำอะไรเพื่อผม รู้ไหมว่ามันทำให้ผมรักคุณแค่ไหน” ลูกกวาดตวัดสายตามามองสบตากับริกเตอร์อัตโนมัติ
“ฉันดูตื่นเต้นมากเลยเหรอ”
“แล้วการที่ผลการตรวจปรากฏว่าเชื้อมะเร็งตายแล้วมันมีผลต่อความรู้สึกของคุณมากเลยเหรอ” ลูกกวาดโน้มตัวเข้าไปใกล้ ประกบริมฝีปากจูบลงบนปากของริกเตอร์หนักๆ เป็นการลงโทษ
“มันไม่ได้มีผลแค่ต่อความรู้สึกแต่มันมีผลต่อหัวใจต่างหากล่ะ” ริกเตอร์กลอกกลิ้งตาไปตามดวงหน้าสวย สุดท้ายก็ระบายรอยยิ้มให้หลุดออกมา
“ผมดีใจนะ ดีใจที่คุณอยู่กับผมแม้ในวันที่ผมป่วย ดีใจที่มีคุณอยู่
