-โรงพยาบาล-
"สรุปคือมึงขายตัวให้ไอ้ประธานนั้นจริงๆ?"
ฉันหันมองตาลที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ข้างๆอย่างเอือมๆ เหนื่อยกับความพูดตรงไม่อ้อมโลกของเพื่อนตัวเอง
"ใช่ก็ตั้งแต่เมื่อวานที่นั้นแหละ"
ตาลพยักหน้าช้าๆพร้อมพ่นควันสีขาวออกปากขณะที่ฉันก็นั่งมองวิวตรงหน้าเพื่อคลายเครียด จริงๆถึงฉันจะดูชิลแบบนี้แต่มันก็มีหลายเรื่องให้เครียดอยู่นะ..หลักๆก็เรื่องเงินแถมล่าสุดหมอโทรเรียกไปคุยเรื่องอาการแม่และค่ารักษา..อาการแม่ยังอยู่ในชั้นที่ต้องเฝ้าระวังแถมฉันเพิ่งจะได้ห้องพิเศษมาทำให้ต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้นอีก..ในสมัยที่สามสิบบาทไม่รักษาทุกโรคฉันจึงต้องมานั่งหาวิธีหาเงินอีก
"สักหน่อยไหม?"
ตาลว่าพร้อมยื่นบุหรี่ให้ซึ่งฉันหันมองมันอย่างไม่พอใจทันที
"มึงนี่ยังไงตัวเองสูบไม่พอยังมาชวนกูอีก"
"ฮะๆ เห็นมึงเครียดอ่ะ"
"จะไม่เครียดได้ไงเเงินค่ารักษาแม่กูอีกเป็นหมื่นนี่ขนาดโรงบาลรัฐนะถ้าเอกชนจะขนาดไหน"
"ก็แย่หน่
