เสียงล้อรถม้าบดไปตามถนนหินกรวด ผ่านชายป่าเข้าสู่ตัวเมืองเหยียนในปลายยามเซิน แสงตะวันสาดส่องเป็นสีส้มอมทองทั่วผืนฟ้า อี้หรูลืมตาตื่นขึ้นเมื่อรถม้าจอดหน้าด่านเมืองเหยียน ทหารเฝ้าประตูท่าทางขึงขังสองสามคนเดินเข้ามาตรวจตรารอบคันรถ
"พวกเจ้าจะไปที่ใดกัน"
"พวกข้าเพิ่งแต่งงานใหม่ ข้ากับฮูหยินเพียงเดินทางมาท่องเที่ยวผ่านมาเมืองนี้"
"มีใบผ่านทางหรือไม่"
"มี" ฟ่านอี้นำใบผ่านด่านจากทางการแสดงให้ทหารเฝ้าประตูดู
"เมื่อเราจะกลับออกมาเราสามารถอ้อมไปทางอื่นได้หรือไม่พี่ชาย" เสียงหวานของอี้หรูเอ่ยถาม นางยังนั่งอยู่ในรถม้า มือเรียวเปิดผ้าม่านโผล่หน้าออกมา
ทหารยามเมื่อเห็นอี้หรูถึงกับตาค้างลืมหายใจไปชั่วขณะ ต่างรีบละล่ำละลักพากันแย่งตอบ
"น้องสาวผ่านทางป่าไผ่แดงเป็นทางลับเฉพาะ สามารถผ่านออกไปทางเมืองหวู่ได้เลยไม่ต้องผ่านประตูหน้าด่านอีก" ทหารยามคนหนึ่งตอบนาง สายตายังจับจ้องโลมเลียอยู่บนใบหน้าอี้หรู
"ทา
