สะดุดรักมาเฟียร้าย

เปิดตัว

"เฮ้อออ...ใจร้อนแบบนี้ทุกครั้งเลยหรือเปล่าคะ"

ม่านฟ้าถามเขาเมื่อมาถึงรถ

"ใครใช้ให้คุณไปคุยกับมัน ผมเคยบอกแล้วไงว่าผมไม่ชอบ"

"เราอยู่ในสังคมของมนุษย์ เราก็ต้องพบปะผู้คนมันเป็นเรื่องปกตินะคะ"

"แต่ไอ้หมอนั้นมันไม่ปกติ...ไปเถอะผมหิว"

กวินตัดบท ก่อนที่อารมณ์เขาจะเตลิดไปมากกว่านี้

"คุณพึ่งไปทานข้าวมาไม่ใช่หรอคะ"

กวินไม่ตอบสั่งลูกน้องให้ไปร้านอาหารต่อเลย

หลังทานข้าวเสร็จ กวินก็พาม่านฟ้ามาที่ปั๊มน้ำมันของเขาสาขาที่เธอเคยทำ

ม่านฟ้ามองหน้าเขา จะถามว่ามาทำไมก็ดูโง่ไปหน่อยในเมื่อที่นี้ก็เป็นธุระกิจของเขาที่เขาจะมาตอนไหนก็ได้

"เดี๋ยวคุณไปช่วนผมเช็คบัญชีหน่อย"

กวินพูดขึ้น

"ค่ะ"

เธอได้เเต่ตอบรับสั้นๆ

ม่านฟ้าเดินตามเขาลงรถเข้าไปในส่วนของออฟฟิศของเขา พอเข้ามาด้านใน กวินนั้งลงที่โซฟา

"ผู้จัดการคงยังไม่ได้เอาบัญชีมาส่งให้ระหว่างนี้คุณช่วยตรวจดูตารางรายจ่ายของไนท์คลับให้ผมหน่อย"

เขาเปิดไอแพดแล้วว่างไว้โต๊ะกลางที่อยู่ด้านหน้าโซฟา

ม่านฟ้านั้งลงกับพื้นเธอหลี่ตามองหน้าจอ

"ฟ้าขอนั้งข้างล่างนะคะ"

พูดเสร็จเธอก็นั้งลงที่พื้นข้างๆขาเขาที่

นั้งอยู่บนโซฟา ดีว่าที่พื้นปูพรมไว้อย่างดีทำให้เธอนั้งสบายขึ้น

ม่านฟ้าเปิดกระเป๋าแล้วหยิบเเว่นออกมาใส่แล้วเธอก็ทำงานตรงหน้าอย่างจริงจัง

กวินนั้งมองเธออยู่เงียบๆ

[ก๊อกๆๆ]

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"สวัสดีค่ะคุณกวิน นี้เป็นรายรับรายจ่ายของเดือนนี้ค่ะ"

ผู้จัดการเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับแฟ้มในมือ เธอถึงกับชะงักไปที่เห็นว่าม่านฟ้าซึ่งเป็นเด็กในปกครองของเธอในช่วงที่ม่านฟ้าเป็นเด็กปั๊มที่นี้ นั้งอยู่กับกวินแถมยังนั้งใกล้กันดูสนิทกันเป็นพิเศษ

"สวัสดีค่ะผู้จัดการ"

ม่านฟ้ายกมือไหว้ก่อนด้วยความเคยชิน

"เออ...ส..สะ..หวัดดีค่ะ ม้านฟ้า"

ผู้จักการมองม่านฟ้าทีมองกวินที พูดไม่ถูงไม่รู้ว่าจะต้องว่างตัวระดับไหนกับเธอลูกน้องเก่าที่ตอนนี้นั้งอยู่ข้างเจ้านาย

"เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวให้ฟ้าเขาจัดการต่อเอง"

"ค..ค่ะ"

ผู้จัดการวางแฟ้มไว้ที่โต๊ะข้างไอแพดที่ม่านฟ้าทำงานอยู่ตามคำสั่งเจ้านาย

"งั้น...ดิฉันขอตัวนะคะ"

กวินมองตามผู้จัดการยิ้มๆด้วยแววตาที่มีเลศนัย ส่วนม่านฟ้าก็ทำงานต่อไม่ได้สนใจอะไร

"อี๊ดดดด...(กรี๊ดดด)"

ผู้จัดการออกมาข้างนอก เธอทำท่ากรี้ดแบบออกเสียงไม่ได้

"เป็นไรคะผู้จัดการถูกเจ้านายดุหรอคะ"

จันทร์ถามขึ้น พวกเธอทำงานด้วยกันมานานเลยมีความสนิทกันอยู่แล้ว

"ทายสิฉันเจอใครอยู่กับคุณกวิน"

"ใครหรอคะ หรือว่าเจ้านายพาเมียมา

ด้วย"

"ถ้าเจ้านายพาเมียมาจริงๆฉันก็ยังไม่ตกใจแบบนี้เลย"

ผู้จัดการพูดขึ้น

"หรือว่าเจ้านายพาผู้ชายมาด้วย"

"โอ้ย...พอๆเลยม่านฟ้า ม่านฟ้าอยู่กับคุณกวินในออฟฟิศ"

"ห๊ะ!!..ม่านฟ้าหรอคะ ผู้จักการตาฝาดหรือเปล่า"

"ตาฝาดได้ไงม่านฟ้านั้งหัวโด่แถมยังสวัสดีฉันอยู่เลย"

"แสดงว่าม่านฟ้าไปทำงานอยู่กับคุณกวินก็ดีแล้วไงคะ ความจริงฟ้าเขาเป็นคนเก่งมีการศึกษาอยู่แล้ว"

"มัน...มันไม่ใช่แค่นั้น มันดูแปลกๆ เหมือนคุณกวินแบบ...ยังไงละมันไม่ใช่เจ้านายกับลูกน้องแน่ๆอะ"

"อย่าบอกนะว่าพวกเขาจูบกันอยู่"

"โอ้ยยย..เขาไม่ได้จูบกัน เขาก็นั้งกันอยู่แต่มัน...โอ้ยอึดอัดโว้ยยย..ฉันดูจากสายตาของคุณกวิน คุณกวินต้องชอบฟ้าแน่ๆ"

"ผู้จัดการคิดมาไปเปล่าค่ะ เราก็นึกว่าเขาจูจุ๊บกันอยู่เขาก็นั้งกันอยู่มันแปลกตรงไหน โอ้ออ..จันทร์ไปทำงานดีกว่า"

ผู้จัดการเกาหัวแกร๊กๆ

"หรือว่าเราคิดมากไปว่ะ ไม่ๆ..แววตาคุณกวินมันไม่ปกติ..โอ้ยยปวดหัวพอๆเลิกคิด"

ม่านฟ้าทำงานไปสักพักใหญ่งานทุกอย่างก็เสร็จ เธอถอดแว่นออกและบิดไล่ ความเมื่อย

"เสร็จแล้วค่ะ"

เธอส่งเอกสารให้กวินตรวจเช็คดูอีกรอบ

ระหว่างรอเขาเธอพาดคอลงไปกับโซฟาในขณะที่ตัวเองยังนั้งอยู่ที่พื้นเหมือนเดิน

เพื่อเป็นการผ่อนคลายกล้ามเนื้อบริเวณช่วงต้นคอที่อยู่ท่าเดิมนาน โดยมีกวิน

นั้งอยู่บนโซฟาใกล้เธอ

"เมื่อยขนาดนั้นเลยหรอ"

เปล่าหรอกค่ะ แค่ให้กล้ามเนื้อผ่อนคายนิดหน่อยค่ะ"

เธอบอกเขา แต่เธอก็ยังอยู่ท่าเดิม

"ให้ผมช่วยไหม"

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ"

ม่านฟ้ารีบดีดตัวลุกขึ้นทันที แต่ด้วยความที่เธอนั้งนานแลยทำให้ยาเธอเป็นตะคริว

"โอ้ยยย...ตะคริว..อืออ...ปวด"

ม่านฟ้าร้องพร้อมทั้งทิ้งตัวลงนั้งบนโซฟา

กวินโยนแฟ้มเอกสารที่ตรวจลงบนโต๊ะทันที

"เป็นไรม่านฟ้า"

"ฟ้า...เป็นตะคริวค่ะ...ฮื้อออ...ปวด"

กวินนั้งลงกับพื้นจับเท้าเธอยกขึ้น

"เอ้ออ..คุณกวินคะไม่ต้องค่ะ"

เธอรีบดึงขาลงออกจากมือเขา

"นิ่งๆม่านฟ้า"

เขาจับเท้าเธอพาดบนเข่าเขา แล้วดึงกระโปรงตัวยาวของเธอขึ้นไปนิดหนึ่ง

เขาเจ้าปลายเท้าเธอบีบเข้าหาตัว

"อื้ออ...เจ็บ"

กวินทำท่านั้นไว้สักสองนาที

พอเส้นตึงตะคริวก็เริ่มเบาลง และค่อยๆหายไป

จนเธอเริ่มรู้สึกดีขึ้น

"ฟ้าดีขึ้นแล้วค่ะ"

แต่เขาก็ยังนวดๆบริเวณที่เป็นตะคริวให้กล้ามเนื้อคลายตัวให้ดีก่อน

"หายหรือยัง"

เขาถาม

"หายแล้วค่ะ"

เขาค่อยๆวางขาเธอลง

"ขอบคุณนะคะ"

เธอขอบคุณเขา

"ทีหลังก็ระวังหน่อย"

"ค่าาาา..."

"อย่าประชด"

"ฟ้าไม่ได้ประชดสักหน่อย"

"เสียงแบบนั้นเขาเรียกประชด"

"ขอโทษค่ะ"

เธอบอกเขาหน้างอง่ำ

"เราจะกลับกันแล้วลุกไหวไหม"

"ไหวค่ะ"

เธอรีบลุกขึ้นยืน แต่ก็ต้องทำหน้ายู้ด้วยความปวดกล้าเนื้อบริเวณที่เป็นตะคริว

"ให้ผมอุ้มไปไหม"

"ม..มะไม่ค่ะ"

ม่านฟ้ากลัวเขาอุ้มเธอรีบถอยหลังหนีแต่ดันไปสะดุดกับโซฟา

"ว้ายย..."

เธอร้องคิดว่าตัวเองต้องล้มลงไปกองกับพื้นแน่ๆ

กวินรีบคว้าเอวเธอไว้ แล้วดึงเข้ามาหาตัวม่านฟ้ารีบกอดเขาไว้แน่นใจหายแว๊บ

"ระวังหน่อยสิม่านฟ้า"

"ฮื้ออ...ก็ฟ้าตกใจคุณนี้คะ"

เธอเถียงเขา

"กลัวผมอุ้มหรือไง"

เขากระซิบอยู่ริมฝีบางเธอ

"เอ้ออ..ปะ..เปล่าค่ะ คุณปล่อยฟ้าก่อนสิค่ะฟ้าอึดอัด"

ม่านฟ้าก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตาเขา

เมื่อกี้แค่ตกใจแต่ตอนนี้ใจเต้นจนจะหลุดออกมานอกอกอยู่แล้ว

"............."

เงียบ...

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นทันไดนั้นกวินก็กดจูบลงมาที่ปากอวบอิ่มของเธอ

ม่านฟ้าตาโต ตกใจ ตื่นเต้นปะปนกันไปหมด

กวินกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง

"ฮื้อออ..."

ม่านฟ้าคางออกมา เธอพยายามผลักอกเขาแต่แรงมดอย่างเธอจะไปทำอะไรเขาได้ กวินจับท้ายทอยเธอไว้ให้เธอเงยรับจูบของเขาได้อย่างถนัด เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพกปากเพื่อลิ้นเขาเกี่ยวกวัดกับลิ้นของเธอ

"ฮื้อออ..."

ม่านฟ้าเริ่มหมดอากาศหายใจ

[จ๊วบบบ..]

กวินถอดริมฝีปากออก

[เเฮ่กกๆ...]

ม่านฟ้ารีบหายใจเอาอากาศเข้าปอด

กวินหัวเราะกับกระทำของเธอ

"ยังจะมาหัวเราะอีก คนบ้า....ฟ้าจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว"

"ไม่มีใครตายเพราะจูบหรอก"

กวินพูดยิ้มๆ ด้วยความเอ็นดู

"ฟ้านี้ไง"

"หึๆ...จูบก็ไม่ได้เรื่องยังจะมาบ่นอีก"

"ไม่เก่งก็ไม่ต้องมาจูบปล่อยฟ้าได้เเล้ว"

ม่านฟ้าโกรธเขา จูบแรกของเธอแท้ๆเขายังมาพูดแบบนี้อีก

"งอน"

"ไม่งอนค่ะ จูบฟ้ามันไม่ได้เรื่องก็ไม่ต้องจูบ"

กวินก้มลงจูบอย่างอดไม่ได้ นึกเอ็นดูปากอวบอิ่มที่พูดตัดพ้อเขาไม่หยุด

[จุ๊บ]

"คุณกวิน"

[จู๊บบ..]

"ครับ"

"ไหนคุณบอกว่าเราจะกลับกันแล้วไงคะ"

"หึๆ..โอเคกลับ เพราะตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยชอบที่นี้เท่าไหรหรอก"

"คนบ้า..."

เธอบ่นเขาพร้อมค่อยเดินออกไปที่รถ แต่มันก็ยังปวดทำให้เดินลำบาก

"ว้ายยยย..คุณกวินปล่อยฟ้านะ"

กวินช้อนอุ้มเธอมาไว้ในอ้อมเเขนในท่าเจ้าสาว

"อยู่นิ่งๆเถอะน่าถ้าไม่อยากตกลงไปกองอยู่กับพื้น"

ม่านฟ้ารีบกอดคอเขาไว้แน่น

กวินยิ้มอย่างพอใจ