เสียงเกลียวคลื่นซัดสาดกระทบชายฝั่งทะเล มีสายลมเย็นๆ พัดพากลิ่นอายของน้ำทะเลขึ้นมาข้างบน ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืน แสงไฟสีเหลืองส่องประกายไปทั่วโซนห้องพักของวาคีลและมิวนิค ทั้งคู่ยืนย่างบาร์บีคิวด้วยกัน เปิดเพลงเบาๆ ชวนให้บรรยากาศดูโรแมนติกไม่ใช่น้อย
เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังประสานเสียงคลื่นทะเล เป็นอีกครั้งที่มิวนิคยิ้มกว้างแบบนี้ และเป็นครั้งแรกในรอบสองปี ที่วาคีลกลับมายิ้มและหัวเราะอีกครั้ง
“อยากกินกุ้งด้วย”
“เดี๋ยวเอาไปย่างให้”
“ปลาหมึกด้วย”
“เดี๋ยวย่างให้”
คนตัวเล็กยืนมองวาคีลแล้วยิ้มเบาๆ ก่อนจะขยับเข้าไปหอมแก้มฟอดใหญ่ เพื่อเป็นรางวัล
ฟอดด
วาคีลชะงัก แล้วหันไปมองมิวนิค
“ให้รางวัลค่ะ”
เขาทำตัวไม่ถูก หลังจากถูกมิวนิคหอมแก้มไปหนึ่งฟอด บอกตรงๆ ว่าเสียอาการ รู้สึกว่าใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว ไม่รู้เป็นเพราะไฟจากเตา หรือที่มิวนิคหอมแก้มกันแน่ เขาหันกลับมาย่างบาร์บีคิว กุ้งแม่น้ำตัวใหญ่ๆ
