18.34 น.
ฟึ้บ...
"ขอบคุณนะธามที่มาส่ง"
ฉันเอ่ยเบาๆหลังจากที่ธามขับรถมาจอดที่หน้าบ้านเขาเหลือบมองฉันกับโนริก่อนจะโน้มหัวลงเพื่อมองดูตึกตรงหน้าที่ฉันอยู่ด้วยแววตานิ่งเรียบ
"อยู่นี่กันหรอ?"
"อ่อ ใช่เราอยู่ชั้นด้านบนน่ะ"
"งี้นี่เอง"
ฉันยิ้มให้ธามบางๆก่อนจะหันไปเปิดประตูเตรียมลง
"โนริขอบคุณพี่ธามรึยังครับ?"
"..." โนริที่กำลังก้าวลงจากรถหันมองมาที่ธามด้วยใบหน้านิ่งเรียบติดจะหงุดหงิดซะด้วยซ้ำ ฉันกำลังงงอยู่นี่ว่าโนริเป็นอะไรเอาแต่เงียบมาตลอดทาง "ขอบคุณฮะพี่ธาม"
ตึกๆๆ
"โนริอย่าวิ่งสิ!"
ฉันร้องตามโนริที่วิ่งขึ้นบันไดไปด้านบนของดาดฟ้าแทบจะไม่ทันเพราะโนริขอบคุณเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นไปซะก่อน ฉันได้แต่ถอนหันใจและหันกลับมามองธามอย่างรู้สึกผิด คือปกติโนริไม่เป็นแบบนี้น่ะแล้วฉันก็ไม่อยากให้คนอื่นมามองว่าโนริเป็นเด็กไม่มีมารยาทด้วย
"โทษทีนะธามสงสัยโนริงอนเราที่ไม่ไปรับน่ะ"
"เราคิดว่าโนริไม่ชอบเรา
