[เหม]
14.59 น.
"...แค่ก"
ผมลืมตาขึ้นช้าๆพร้อมกับพยายามโงกหัวที่หนักอึ้งในตอนนี้ขึ้นมองไปรอบๆตัวก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังนอนทับตักใครอยู่ ผมเงยหน้ามองโมจิที่กำลังนั่งอิงไปกับหัวเตียงและกำลังนั่งหลับคอพับคออ่อนอยู่อย่างแปลกใจ...ชิบหายกูนึกว่าตัวเองฝัน
"มาจริงหรอวะ"
ฟึ้บ..
ผมที่กำลังจะเอาแขนที่กำลังกอดเอวโมจิออกชะงักนิดๆก่อนจะค่อยๆสอดมันกอดตามเดิมก่อนจะหนุนหัวลงนอนตักโมจิอีกครั้งและเหลือบมองใบหน้ายามที่โมจิกำลังหลับไหลไปด้วย โมจิตอนหลับนี่แทบจะไม่ต่างจากตอนตื่นเลยล่ะ...เธอน่ารักและดูใสซื่อไปพร้อมๆกันเล่นเอาผมอยากจะเก็บเธอไว้กวนซะคนเดียว...
เชี้ยอะไรของกูล่ะวะ!?
ติ๊ดๆๆ
"อ๊ะ!?"
ผมรีบหลับตาและแกล้งว่ากำลังหลับอยู่ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น มันวางอยู่ข้างๆหมอนผมเนี้ย...ใครมันโทรมาตอนนี้ได้วะ? โมจิขยับตัวนิดๆสงสัยว่าคงจะหยิบเอาโทรศัพท์ไปรับแล้วเพราะเสียงที่ดับไป
"สวัสด
