พี่ เลี้ยง เด็ก

3

​

หลายวันต่อมา

12.12 น.

"ฉันมีอะไรให้เธอดู"

"มันสำคัญถึงขนาดต้องเรียกเราออกมาเลยหรอ"

ฉันถามขณะที่เดินตามร่างสูงในชุดนักศึกษาที่ไม่ถูกระเบียบต่างจากฉันที่เรียบร้อยทุกอย่างไปที่ม้าหินอ่อนข้างๆคณะของฉัน คือฉันเพิ่งมาถึงคณะและกำลังจะไปหาอะไรกินก่อนขึ้นเรียนแต่เหมดันโทรมาก่อนจึงต้องมาหาเขาเพราะเขาบอกว่ามีอะไรเจ๋งๆให้ดู

"สำคัญดิ รอแป๊บ"

ฟึ้บ...

ฉันนั่งลงที่ม้าหินอ่อนมองเหมที่หยิบโน้ตบุ๊คออกมาจากกระเป๋าและเปิดเขาหันมองฉันก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันช้าๆ

"หน้าเหมือนคนไม่ได้นอน"

"ขอบตาเราดำหรอ?"

"เออดินึกว่าหมีแพนด้า"

ริมฝีปากฉันเม้มจนเรียบตึงทันทีที่เหมตอบกลับแบบนั้นคือเขาเป็นคนพูดตรงมากๆนี่ดูสิรู้จักกันแค่อาทิตย์กว่าๆเขาเล่นแซวฉันหน้านิ่งๆแบบนั้นทำเอาฉันยิ่งโมโห...เขากวนมากนะถึงจะพูดน้อย

"แล้วตกลงทำไมไม่ได้นอน?"

"เยอะแยะน่ะ"

"ตอบเหมือนคนไม่อยากตอบแบบนี้ครั้งหน้าเงียบไปเลยก็ได้นะ"

"โอเคเหมคือช่วงนี้อาจารย์สอบย่อยบ่อยน่ะแถมยังต้องเก็บผลแล็ปอีกเลยไม่ค่อยได้นอน"

ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มนิดๆขณะที่สายตาก็เหลือบมองฉันอย่างกวนๆ เขาชี้นิ้วรอบเป็นวงกลมรอบดวงตาตัวเองก่อนจะชี้มาที่ฉันเล่นเอาฉันอดจะเอื้อมมือไปตีมือเขาไม่ได้

"กวน"

"เราก็ไม่ค่อยได้นอนนะไม่เห็นใต้ตาเป็นหมีเหมือนเธอเลย"

"จะเลิกพูดไหมอ่ะไม่เลิกไปล่ะนะ"

"หยอก มันไม่ได้ดำขนาดนั้น"

ฉันเลิกคิ้วใส่เหมก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาเพราะมันแจ้งเตือนว่าข้อความเข้าซึ่งมันเป็นข้อความของสายรหัส...อะไรเนี้ยนัดไปกินเหล้าอีกแล้ว ฉันถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนจะกดล็อคหน้าจออย่างเซ็งๆฉันไม่อยากไปนะแล้วก็ไม่อยากปล่อยให้โนริอยู่คนเดียวด้วย

"มีอะไร?"

"สายนัดดื่มน่ะ"

"สายนี่คือใคร ชื่อคนหรอนั้น?"

"สายรหัสไงนี่ไม่รู้จริงๆ?"

"โทษทีพอดีฉันไม่มีอะไรแบบนั้นน่ะ"

เหมตอบฉันเบาๆก่อนจะหันหน้าจอโน้ตบุ๊คมาให้ฉันดู มันเป็นวิดิโอสั้นๆแค่ไม่กี่วิแต่มันก็ทำเอาฉันร้องว้าวเบาๆเพราะมันเป็นตัวการ์ตูนเด็กน้อยที่ได้โนริเป็นแบบ คลิปนี้คล้ายแนะนำตัวละครเลยอ่ะแถมโนริยังเป็นฮีโร่เด็กอีก

"เป็นไง?"

"โนริต้องชอบไม่สิเขาต้องรักมันเลยล่ะ ^^"

ฉันตอบพร้อมกับยิ้มกว้างก่อนจะกดเล่นใหม่อีกครั้งด้วยความชอบใจ

"ฉันก็คิดงั้น"

"เย็นนี้โนริต้องดีใจแน่ถูกไหม"

"ยังก่อนฉันอยากทำจนเสร็จแล้วค่อยให้โนริดูตัวเต็มไปเลยน่ะ"

เหมตอบเบาๆก่อนจะกดปิดโน้ตบุ๊คและเก็บมันเข้ากระเป๋าตามเดิมก่อนจะมองมาที่ฉันอีกครั้ง

"กินข้าวยัง?"

"กำลังจะไปกิน"

"กับใคร?"

"คนเดียวมั่งพวกฟ้าน่าจะกินแล้ว"

"งั้นไปกินด้วยกันเลยฉันก็ยังไม่ได้กิน"

ฟึ้บ...

เหมว่าจบก็ลุกขึ้นสะพายกระเป๋าตัวเองทันทีทำเอาฉันที่กำลังนั่งอยู่ชะงักด้วยความงงนิดๆ เมื่อกี้เขาบอกจะไปกินข้าวกับฉันถูกไหม?...เขาไม่ถามฉันเลยว่าอยากไปด้วยไหมแต่ก็นั้นแหละยังไงก็ต้องไปกับเขาถ้าเขาพูดแบบนี้แล้วฉันจึงลุกและเดินตามเข้ามาที่คณะตัวเอง

"เหมเรียนอะไรต่อนะ?"

"คอมกราฟิก"

"ไม่ใช่ หมายถึงตอนบ่ายน่ะเรียนอะไร?"

ฉันถามเหมอีกครั้งหลังจากที่ได้คำตอบแบบนั้นขณะที่เขาก็ขมวดคิ้วและมองมาที่ฉันก่อนจะหันมองทางอีกครั้ง มันนึกยากขนาดนั้นเลยหรอแค่ตอบคำถามฉันน่ะ?

"จำไม่ได้ว่ะ"

ฟึ้บ..

"ไม่เป็นไรๆแค่ถามเฉยๆ"

ฉันรีบขัดเหมทันทีที่เจ้าตัวหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาคล้ายจะเปิดดูตารางเรียนแต่ฉันห้ามเขาไม่ทันเพราะเหมจัดการเปิดดูแล้วเรียบร้อยก่อนเขาจะยื่นโทรศัพท์ตัวเองมาตรงหน้าฉัน

"วันศุกร์บ่ายว่างน่ะ"

"อ่อ โอเค"

เหมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าหลังจากตอบคำถามฉันได้แล้วท่ามกลางความไม่เข้าใจของฉันที่ยังคงงงอยู่ ในเมื่อเขาจะตอบอยู่แล้วจะเอาโทรศัพท์มาให้ฉันดูทำไม? ฉันเก็บความสงสัยตัวเองไว้และเดินไปซื้อข้าวก่อนจะเดินมานั่งกินรอเหมที่ไปซื้อข้าวอีกร้านอยู่

"น้องโมจิ"

"อ้าว..สวัสดีค่ะพี่ยักษ์"

"ทำไมได้มาคนเดียวเนี้ย"

ครื้น..

ฉันยิ้มบางๆอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อเขาเลือนเก้าอี้นั่งเลยโดยไม่ถามฉันว่ามีใครนั่งอยู่ไหม เขาเป็นรุ่นพี่ในเอกน่ะแต่ฉันไม่ค่อยสนิทหรอกนะที่รู้จักก็เพราะพี่เขาสนิทกับเหนือเพราะเป็นเด็กกิจกรรมเหมือนกัน

"มากับเพื่อนน่ะค่ะเขาไปซื้อข้าวอยู่"

"อ่อ แล้วนี่จะไปเลี้ยงสายไอ้ต้นไหม"

"พี่รู้?"

"พี่กับมันจะเลี้ยงพร้อมกันน่ะมีน้องสายของพี่แล้วก็สายไอ้ต้นด้วย"

"เอ่อ...ไม่แน่ใจนะคะ"

"นี่ถ้าปฏิเสธนี่เท่ากับปฏิเสธสองต่อเลยนะน้องโมจิเพราะงั้นต้องไปนะครับ ^^"

พี่ยักษ์ว่าพร้อมกับมองฉันยิ้มๆซึ่งดูก็รู้ว่าเขาพูดอย่างนี้มันแปลว่าอะไร ถ้าฉันไม่ไปเท่ากับฉันปฏิเสธรุ่นพี่ถึงสองคนซึ่งมันคงดูไม่ดีแน่...ให้ตายเถอะ

กึ่ก...

"โทษทีแต่นี่ที่ผม"

"หื้ม...นี่เพื่อนโมจิหรอ?"

ฉันเงยหน้ามองหมที่เพิ่งเดินมาถึงโต๊ะและวางจานข้าวลงตรงหน้าพี่ยักษ์ทันทีก่อนจะเห็นว่าขายืนนิ่งอยู่ ฉันจึงรีบพยักหน้าและยิ้มให้พี่ยักษ์อย่างทำอะไรไม่ถูก

"ใช่ค่ะนี่เพื่อนโมจิเอง"

"มีเพื่อนอยู่เอกอื่นด้วยแฮะ"

"ทำไมหรอครับโมจิมีเพื่อนนอกเอกไม่ได้หรอ?"

เหมถามเสียงเรียบพลางมองหน้าพี่ยักษ์อย่างไม่เข้าใจจนพี่ยักษ์ต้องหัวเราะกลบเกลื่อนและลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแต่ก็ยังสูงไม่เท่าเหมอยู่ดี ฉันก้มหัวให้พี่ยักษ์นิดๆเป็นเชิงลาซึ่งเขาก็แค่ยิ้มให้และเดินจากไป

ครื้น..

"พี่เธอหรอ?"

"อืมพี่ในเอกน่ะ"

"ดูน่ารำคาญดี"

ฉันยิ้มและไม่ได้ตอบอะไรเพราะในใจก็รู้สึกเหมือนที่เหมว่า พี่ยักษ์ชอบมาคุยกับฉันเหมือนเราสนิทกันน่ะฉันเลยไม่ค่อยชอบและติดจะเกร็งด้วยฉันตักข้าวเข้าปากขณะที่เหมก็เริ่มกินเช่นกัน

"เขาจีบเธออยู่สินะ"

"ห๊ะ!?"

"ไม่รู้ตัวหรอ? เมื่อกี้ก่อนเขาเดินไปเขามองเขม่นฉันด้วย"

"บ้าคิดไปเองรึป่าว?"

"เซนส์ฉันแรงและฉันก็เป็นผู้ชาย เขามองฉันเขม่นเพราะฉันหล่อไงสงสัยคิดว่าฉันจีบเธอแน่ๆ...พวกหวงก้าง"

"แสดงว่าเหมทำบ่อยใช่ไหม?"

"ทำอะไร"

"ก็ทำตัวหวงก้าง"

เหมเลิกคิ้วก่อนจะยักไหล่

"มันก็ธรรมดาของผู้ชายแหละ"

คิ้วฉันขมวดเข้าหากันทันทีขณะที่เหมก็ทำแค่ยักไหล่และกินต่อไปเงียบๆ เขานี่ชอบทำให้ฉันแปลกใจแล้วก็เงียบไปแบบนี้ตลอดฉันส่ายหน้าไปมาก่อนจะรีบกินข้าวเพราะใกล้เวลาเรียนมากแล้ว..

23.15 น.

"นึกว่าตายในห้องมึงล่ะไอ้ห่า"

"แค่เกือบไง"

ผมตอบไอ้ทามเสียงเรียบหลังจากที่เดินเข้ามานั่งที่โซฟาในโซนวีไอพีภายในคลับที่พวกผมมากันเป็นประจำซึ่งตอนนี้คนค่อยข้างจะเยอะจนแทบจะมองไม่ออกแล้วว่าใครเป็นใคร ผมเหลือบมองไอ้ดิวที่กำลังนั่งนัวกับสาวสวยไม่คิดจะทักผมอยู่ด้วยสายตาเอือมๆ

"มึงไม่บอกมันไปเอากันที่อื่นวะ?"

"ไม่เอากูอยากดูหนังสด ^^"

ไอ้ตี๋พื่อนอีกคนของผมตอบอย่างกวนๆขณะที่สายตามันก็มองไอ้ดิวกับหญิงสาวที่กำลังนั่งตักมันอยู่ ผมส่ายหน้าไปมาก่อนจะรับแห้วเหล้าจากไอ้ทามที่ยื่นมาให้ขึ้นจิบ

"ไหนไอ้ดิวบอกงานมึงยังไม่เสร็จ"

"คืบหน้าแล้วกูเลยออกมาไง"

"ออกมาเพราะเ****นรึป่าว?" ผมเหลือบมองไอ้ตี๋ทันทีที่มันถามแบบนั้นแต่เพียงไม่นานผมก็พยักหน้าเพราะที่ผมออกมาก็เพราะเ****นจริงๆ "สัสมองแรงกูเพื่ออ"

"ก็มึงกวนตีนกูเก่งไง"

"แล้วไงนัดใครไว้ผึ้งรึป่าว?"

"เลิกแล้ว"

"ห๊ะ เมื่อสามอาทิตย์ก็เพิ่งเห็นมึงสอยดาวตอนนี้ทิ้งแล้ว??"

"เธอทิ้งกู"

"มันกดดันให้เขาทิ้งมันน่ะสิ"

ไอ้ดิวหันหน้ามาเสือกทันทีก่อนที่มันจะหันไปกดจูบที่ปากสาวสวยเบาๆและหันมาหาพวกผมอีกครั้ง ผมถอนหายใจพลางพิงไปกับผนังโซฟาอย่างเซ็งๆ

"ยังไงวะ?" ไอ้ตี๋ถามทันที

"มันก็ทำตัวเหี้ยปกติมันแหละเขาคงคิดว่าถ้าให้ไอ้เหมเอาแล้วมันคงรักคือมันไม่ใช่งั้นไง"

"สวยขนาดนั้นมึงก็ไม่คบเนี้ยนะ"

"กูคบแล้วไงแต่กูเบื่อกูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้กูไปรับไปส่งโทรหากันนานๆชีวิตกูมันก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้นไหมวะ"

"ไม่หรอก มึงแค่ไม่ได้รักเธอ"

ไอ้ดิวขัดเสียงเข้มซึ่งผมก็ไม่ได้ตอบอะไรและยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดทันที ผมคร้านจะพูดเรื่องความรักแล้วว่ะมากินเหล้าก็อยากกินเหล้าไหมถ้ามาแล้วเอาแต่พูดเรื่องความรักผมว่ามันน่าเบื่อนะ

"ช่างมันเถอะแดกๆ"

ไอ้ทามเอ่ยขึ้นและชนแก้วมันยื่นมือมาหวังจะผสมเหล้าให้แต่ผมยกมือห้ามซะก่อน ไอ้ทามแม่งผสมจืดชิบหายผมจึงต้องผสมแบบเข้มๆเองนี่มากินเหล้าไม่ได้มากินโซดาเปล่านะ

"เออมีน้องอยากรู้จักมึง"

หลังจากดื่มไปสักพักไอ้ตี๋ก็ว่าขึ้นพร้อมกับมองผมยิ้มๆซึ่งไม่นานน้องที่มันว่าก็เดินมาที่โต๊ะคล้ายมันนัดไว้อยู่แล้ว เธอตัวเล็กแถมยังดูบอบบางแต่ก็น่ารักไม่น้อย...เธอน่ารักมากเลยล่ะ

"นี่น้องเบมปีหนึ่ง"

"อายุถึงแล้วหรอ?" ผมถามเสียงเรียบทำเอาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ทำหน้าไม่ถูกก่อนที่ผมจะยิ้มให้เธอบางๆและขยับที่ให้เธอได้นั่ง "พี่ล้อเล่น นั่งก่อนสิ"

"ขอบคุณค่ะ ^^"

น้องเบมยิ้มให้ผมบางๆด้วยท่าทีเขินๆขณะที่ผมก็เอียงใบหน้ามองเธอให้เต็มๆตา...นมใหญ่ไม่สมตัวเลยว่ะ แขนผมวาดไปด้านหลังโซฟาขณะที่สายตาก็สบตากับน้องเบมที่มองมาที่ผมไม่ล่ะสายตาอย่างชอบใจ

"มึงกะจะไม่ให้น้องดื่มอะไรเลยรึไงไอ้นี่ จ้องจะแดกน้องอยู่นั้น"

น้องเบมหัวเราะเบาๆเมื่อไอ้ตี๋แซวเสียงดังผมจึงขยับใบหน้าเข้าใกล้ใบหูเธอมากขึ้น

"จะกินอะไรครับจะเอาเหล้า...หรือจะเอาพี่?"

ผมเหยียดยิ้มขณะที่สายตาก็จ้องมองน้องเบมอย่างมีเล่ห์นัยจนเธอแก้มแดงไปหมดเธอเหลือบมองผมอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะหันมองมาที่ผมและยิ้มให้บางๆ

"จะเอาพี่เหมค่ะ..แล้วพี่เหมล่ะคะจะกินเบมไหม?"

ผมหรี่ตาทำท่าทีนึกคิดก่อนจะกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางทำเอาน้องเบมยกมือขึ้นดันผมออกแทบไม่ทันหากแต่สายตากลับบ่งบอกว่าชอบใจ...ง่ายดีแหะ

"พี่ไม่ชอบตอบครับแต่พี่ชอบทำมากกว่า ^^"

01.45 น.

พั่บ พั่บ พั่บๆ!!

"อ๊ะอ๊ะพี่เหม อึ่ก!"

ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่นขณะที่กำลังขยับสะโพกระแทกเข้าหากึ่งกลางของร่างบางที่กำลังนอนครางไม่เป็นภาษาอยู่ที่เตียง ผมใช้มือแยกเรียวขาขาวออกกว้างพร้อมยกสูงเพื่อให้กระแทกเข้าหาง่ายมากขึ้นและเร่งสะโพกตัวเองให้เร็วขึ้นเพราะกำลังจะแตก

ปึกปึกปึก!

"อ๊ะอ๊ะกรี๊ดด!"

ฟึ้บ!

ผมถอนตัวออกมาทันทีพร้อมกับดึงถุงยางออกและชักแก่นกายตัวเองก่อนจะต้องหยุดเมื่อร่างบางรีบลุกขึ้นมาและโน้มใบหน้าเข้ามาดูดให้เองจนผมแตกใส่ปากน้องเบมอย่างห้ามไม่อยู่ ผมกำผมยาวของเธอไว้แน่นพร้อมกับครางในลำคอเบาๆเมื่อได้ปล่อยทุกหยาดออกมาสมใจแล้ว

"พี่เหมชอบไหมคะ?"

"ใครจะไม่ชอบล่ะ"

ผมตอบน้องเบมเบาๆพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนหงายไปกับเตียงตัวเองหลังจากที่ทำมาแล้วสองครั้งนานๆทีได้ปลดปล่อยบ้างก็ดี

พรึ่บ...

ร่างเปลือยเปล่าค่อยๆนอนลงมาข้างๆผมและตะแคงเข้ามากอดผมไว้ไม่ยอมลุกขึ้นแต่งตัวจนผมต้องหันมองซึ่งเธอก็กำลังเหมือนว่าจะหลับ กี่โมงแล้ววะ...จะตีสอง ผมถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะลุกจากเตียงหยิบกางเกงที่กองอยู่ขึ้นมาสวม

"พี่เหม นั้นพี่จะไปไหนหรอคะไม่นอนหรอ?"

"เธอนอนเถอะพี่จะไปอาบน้ำ"

"ให้เบมไปอาบด้วยไหมคะ?"

"ไม่เป็นไร" ผมตอบตามจริงก่อนจะเดินหยิบถุงยางที่ใช้แล้วมาทิ้งลงที่ถังขยะในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งเมื่อคิดอะไรได้ ผมมองน้องเบมที่กำลังลุกขึ้นนั่งโดยมีผ้าห่มปิดอยู่ด้วยสายตานิ่งเรียบและเดินไปหยิบกระเป๋าเงินหยิบเงินวางให้เธอที่โต๊ะหัวเตียง "ค่ารถนะพี่คงไม่ว่างไปส่ง"

"นะ นี่พี่ไล่หรอคะ?"

"เปล่า เธอจะกลับพรุ่งนี้ก็ได้หรือถ้าจะกลับตอนนี้แท็กซี่ข้างล่างคอนโดมี"

"เบมนึกว่าพี่จะไปส่ง"

"...ตอนจะมาพี่บอกก่อนแล้วนะว่าพี่ไม่ไปส่ง"

"ฮึก.." เอาแล้วไง ผมเบือนหน้าหนีเมื่อเธอเริ่มงอแงซึ่งนี่เป็นอะไรที่ผมเกลียดที่สุดหลังจากมีอะไรกัน "เบมก็น่าจะฟังอึ่กเพื่อน..พี่ใจร้ายมากเลย"

"ครับ น้องน่าจะฟังเพื่อนจริงๆแหละ"

ผมตอบตัดรำคาญก่อนจะหยิบผ้าขนหนูและเดินออกมาจากตรงนั้นเข้ามาในห้องน้ำทันที ผมลูบใบหน้าตัวเองแรงๆก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"เอากันแล้วก็จบๆไปดิวะยุ่งยากจริงๆ"

มันน่าเบื่อมากจริงๆนะ ก่อนเอาผมก็บอกแล้วไหมว่าแค่เอาเราไม่ได้จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ่งกันสักหน่อย...ผมเบื่อเวลาคนที่ผมเอาแล้วแยกไม่ออกระหว่างความรักกับความเงี่ยน ผมเลิกคิดก่อนจะอาบน้ำและออกมาจากห้องน้ำซึ่งพอออกมาน้องเบมก็ไม่อยู่แล้วร่วมทั้งงินก็ไม่อยู่ด้วยผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่เตียงมานั่งกดดูนั้นดูนี่เล่นที่โซฟาก่อนจะหยุดอยู่ที่รูปของโมจิกับลูกของเธอ ผมฟอลไอจีเธอน่ะเพราะเราเริ่มสนิทกันแล้วแถมเธอยังคุยง่ายไม่ยุ่งยาก

"ไอ้ตัวยุ่ง"

ผมกดถูกใจรูปเธอก่อนจะคอมเม้นถึงโนริก่อนจะกดเข้าไปที่ไอจีของเธอเพื่อดูรูปอื่นๆซึ่งโมจิก็ไม่ได้ลงรูปเยอะเท่าไหร่นัก ส่วนมากจะเป็นรูปโนริและน้อยมากที่จะเป็นรูปเธอ...โมจิยังไม่นอนนิเธอตอบคอมเม้นผมด้วยเมื่อผมเห็นแบบนั้นผมก็ทักเธอไปในแชททันที

'ยังไม่นอน?'

ติ๊ง..

ไม่นานข้อความจากโมจิก็ถูกส่งมา

'กำลังน่ะเพิ่งอ่านหนังสือเสร็จ'

'คึกมาก นี่คืนวันศุกร์ไม่ใช่หรอ?'

'ตอนนี้วันเสาร์แล้ว'

ผมหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะกดส่งข้อความหาโมจิต่อ

'โนริล่ะนอนยัง'

"หลับไปนานแล้ว แล้วทำไมเหมไม่นอน?"

ผมว่าผมควรโกหกมากกว่าที่จะตอบความจริงน่ะนะไม่งั้นโมจิคงกลัวผมอีกแน่

'ปั่นงานน่ะ'

'อ่อ งั้นสู้ๆนะเรานอนก่อน'

'พรุ่งนี้มาเล่นห้องเราไหม?' ขึ้นอ่านเฉยๆแฮะ ผมพิมพ์ข้อความต่ออีกทันทีเมื่อโมจิไม่ตอบ 'พอดีฉันสัญญากับโนริน่ะว่าจะพาเขามาดูฟิกเกอร์ไอรอนแมนที่ห้อง'

'อ่อ คุยกับโนริแล้วหรอ?'

'ใช่'

'แล้วจะให้ไปกี่โมงล่ะ'

'สักเที่ยงก็ได้พอดีมากินข้าวเลย'

'เหมทำอาหารเป็นหรอ?'

'เออว่ะ ไม่เป็นอ่ะ'

'555 งั้นเดี๋ยวโมทำไปแล้วกันนะ'

'ไม่ซื้อเอาล่ะ'

'เงินเยอะมากรึไง?'

เอ่อ...ก็มากอยู่นะ ผมตอบในไม่อยากส่งข้อความหาโมจิเพราะกลัวเธอจะหมั่นไส้เอาเปล่าๆ

'งั้นโมทำมาก็ได้จะรอชิมนะ'

'โอเค งั้นนอนล่ะฝันดีนะ'

'ครับ ฝันดี'

ริมฝีปากผมเหยียดยิ้มบางๆก่อนที่ผมจะล็อคโทรศัพท์ตัวเองไว้ก่อนจะลุกไปใส่กางเกงเพื่อจะนอนแต่ก็ต้องมาหยุดยืนมองเตียงตัวเองที่ค่อนข้างจะยับยู้ยี่จนไม่น่านอน...ผมว่าผมกลับไปนอนที่โซฟาดีกว่าว่ะ แต่พรุ่งนี้โมจิกับโนริจะมาไม่ใช่หรอ...

"กูควรจะเก็บที่นอนก่อน...เก็บห้องด้วยเลยดีไหมนะ?"