หลายวันต่อมา
17.12 น.
กริ๊ง...
"ยินดีต้อนรับค่ะ"
"ครับผมม"
ฉันเงยหน้าจากเคาน์เตอร์ก่อนจะยิ้มให้ลูกค้าที่เดินเข้ามาใหม่ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ดิวยิ้มกว้างให้ฉันก่อนจะเดินมาเท้าแขนดูเมนูที่เคาน์เตอร์พร้อมๆกับเหมที่เดินตามมาสบทบด้วยใบหน้านิ่งๆแต่สายตาดูหงุดหงิดจนฉันสังเกตเห็น เหมเหลือบมองฉันที่กำลังหรี่ตามองเขาอยู่เจ้าตัวก็หรี่ตาใส่อย่างกวนๆเลยทันที
"รับอะไรดีคะวันนี้?"
"อืมมม เอาโกโก้ปั่นไม่ต้องหวานมากนะโมอ่อวิปครีมด้วย"
"โอเครอสักครู่นะดิว"
"ครับผมม"
ฟึ้บ
ดิวเดินเบียดเหมที่ยืนตันอยู่ออกไปนั่งรอที่โต๊ะทำเอาเหมที่ยืนรอสั่งอยู่ขมวดคิ้วใส่เพื่อนตัวเองทันที ฉันเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มให้เหมบางๆ
"หงุดหงิดอะไร?"
"เกลียดแม่ง..." เหมบ่นเบาๆก่อนจะมองมาที่ฉัน "กูเอาเหมือนเดิม"
"รู้แล้ว ไม่ต้องมารอสั่งก็ได้มั่ง"
"กูคิดถึงมึง"
ฉันหัวเราะเบาๆและพยักหน้าช้าๆเมื่อเหมบอกมาแบบนั้นก่อนจะสะดุ้งนิดๆ
