ฉันไม่ตอบกำปั้น และรีบเดินเข้าไปในงานเพราะว่ากลัวแม่จะออกมาตามแล้วเห็นเขา เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเอา
ส่วนกำปั้น ฉันสั่งให้เขากลับไปที่บ้าน
กว่างานแต่งของเฮียจะเสร็จก็ใช้เวลานานเกือบทั้งวัน และวันนี้เรามีนัดกินข้าวระหว่างครอบครัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วย คงจะดึกกว่าจะได้กลับไปที่บ้าน ดีที่กำปั้นยังพอเขื่อฟังคำพูดของฉันอยู่บ้าง ที่บอกว่าห้ามมาวุ่นวายที่งานแต่งเฮียอีก และห้ามโทรมาตามจิกฉัน
วันต่อมา...วันนี้ฉันต้องกลับไปกรุงเทพแล้ว
“ฉันละกลัวจริงๆ เลย กลัวว่าลูกเรากลับไปกรุงเทพแล้วจะไปเสียทีให้มัน” แม่ดูเป็นกังวลมาก แล้วก็เอาแต่พูดว่ากลัวฉันจะไปใจอ่อนให้กำปั้น
“คุณ ผมบอกคุณแล้วว่าเรื่องของเด็กๆ ถ้ามันจะรักกันคุณจะห้ามได้ยังไง” พ่อพูด
“แต่ลูกเราก็ไม่ได้รักมันนี่คะ”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าลูกไม่รัก คุณดูไม่ออกรึไงว่าลูกสาวคุณ....”
“พอเลยนะคะ คุณหยุดพูดไปเลย”
ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างหนักใ
