หลายชั่วโมงผ่านไปในการประชุม ฉันได้ร่วมเข้าประชุมในครั้งนี้ด้วยและได้รับรู้ถึงปัญหาที่บริษัทกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ บอกเลยว่ามันเป็นปัญหาใหญ่ แต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็คือกำปั้นสามารถจัดการปัญหานี้ได้ ความคิดของเขามันดูเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์มากในเวลาที่เขาจริงจังที่จะทำอะไรให้สำเร็จสักอย่าง แทบดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังเรียนอยู่ปีสี่ ความคิดของเขาทำให้ทุกคนยอมรับ แม้กระทั่งแม่ของฉัน
มันดีใจจนบอกไม่ถูกสำหรับความรู้สึกของฉันตอนนี้ หลังจากที่เดินออกมาจากห้องประชุมความทุกข์ ทุกอย่างก็ได้หายไป
“คุณแม่อะไรไว้ จำได้ใช่มั้ยครับ” เมื่อเดินออกมาจากห้องประชุม กำปั้นก็ทวงสัญญาที่แม่ฉันเคยพูดเอาไว้ในทันที
แม่หันไปมองพ่อ ส่วนพ่อก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วลูบแผ่นหลังของแม่เบาๆ
“อยากจะคบกันก็คบไป แต่ถ้าทำลูกสาวฉันเสียใจเมื่อไหร่ อย่าหวังว่าฉันจะให้แกเข้าใกล้ลูกสาวของฉันอีก”
เมื่อแม่พูดออกมาแบบนั้นกำปั้นก็หมุ
