เจ้าเอยตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อเข้าครัวเตรียมอาหารสำหรับใช้ตักบาตร โดยมีลูกมือคือคุณนายสมรที่เอาแต่ยิ้มแก้มปริด้วยความภาคภูมิใจ
“พระท่านชอบทานต้มข่าไก่”
แอบกระซิบบอกลูกสะใภ้คนสวย ก่อนจะเห็นร่างเล็กรีบไปหยิบวัตถุดิบเพื่อทำอาหารของโปรดให้ลูกชายที่บวชเป็นพระอยู่
“เอยกลัวจะทำไม่อร่อยค่ะคุณป้า”
“เรียกป้าอีกแล้วเด็กคนนี้ บอกให้เรียกแม่”
“เอยไม่ชินค่ะ”
“ไม่ชินก็ต้องเรียกบ่อยๆ”
คุณนายสมรอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นลูบเรือนผมยาวสลวยของหญิงสาวที่ตนเอ็นดูเสมอมา หลังจากเธอทราบข่าวถึงเรื่องที่ลูกชายโดนทำของใส่จนเกือบเอาชีวิตไม่รอดแต่ทว่าโชคดีที่คนตรงหน้าช่วยเหลือถึงขนาดยอมแลกด้วยชีวิตของตัวเองก็ยิ่งเพิ่มความรักใคร่เป็นทวีคูณ
“เดี๋ยวแม่สอนทำ วันหลังหนูเอยจะได้ทำให้ลูกชายแม่ทาน”
“ขอบคุณค่ะ” เจ้าเอยยกมือไหว้ขอบคุณพร้อมส่งยิ้มกว้างส่งมอบให้หญิงผู้มีพระคุณที่เลื่อนขั้นมาเป็นคุณแม่สามี
ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่ว
