เจ้าเอยมาที่วัดประจำหมู่บ้านตั้งแต่เช้าพร้อมคุณนายสมรและบรรดาหนุ่มๆ ใบหน้าสวยฉายชัดความกังวลทำเอาบุคคลที่ก้าวเดินเข้ามาต้องขมวดคิ้วสงสัยและเป็นห่วง
“มีอะไรหรือเปล่าโยมน้องเอย” มังกรทรุดนั่งลงก่อนจะเอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงติดร้อนรน
“เมื่อคืนเอยฝันถึงคุณจำปีค่ะ”
“แต่โยมจำปีวิญญาณดับสลายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ตอนแรกเอยก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่เมื่อคืนคุณจำปีมาหา เธอมาขอโทษและบอกว่าให้เอยรอเขา”
“ไม่ใช่ว่าคุณจำปีอะไรนั่นจะเอาน้องเอยไปอยู่ด้วยเหรอ”
ฟีนิกซ์พูดแทรกขึ้นมาด้วยความลืมตัวทำเอาถูกสายตาดุดันของเพื่อนสนิทที่อยู่ในผ้าเหลืองจ้องเขม็งมา เขารีบยกมือไหว้ขอโทษขอโพยยกใหญ่ก่อนจะปิดปากเงียบ
“บางทีโยมจำปีอาจจะไม่ได้วิญญาณดับสลาย”
มังกรพูดปลอบคนตรงหน้าเพื่อให้คลายความกังวลลง ยิ่งเห็นใบหน้าสวยไม่สดใสร่าเริงเขาก็ยิ่งเป็นห่วงกลัวเธอจะคิดมาก
“มาแต่เช้ากันเลยนะ”
เจ้าอาวาสเดินเข้ามาทรุดนั่งข้างๆ พระรูป
