นางบำเรอไร้หัวใจ

ตอนที่1

ภายในห้องรับแขกของทาวเฮ้าส์หรูแห่งหนึ่งในย่านอัปเปอร์ อีสต์ ไซด์เต็มไปด้วยสมาชิกของครอบครัว ‘แมนนิ่ง’ ตอนนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึม และมีเสียงร้องไห้กระซิกดังมาจากหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของใบหน้างดงามราวกับนางฟ้าและเส้นผมสีทองสุกปลั่งเป็นลอนดูหนานุ่มราวกับเส้นไหม หล่อนซุกหน้าลงกับอ้อมกอดของชายอีกคนที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกัน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นฝาแฝด และตรงข้ามกับคนทั้งคู่ คือชายหญิงสูงวัยพวกเขาเป็นบิดาและมารดาของฝาแฝดคู่นั้น และแม้จะล่วงเลยเข้าสู่วัยเลขห้านำหน้า ทว่านายและนางแมนนิ่งก็ยังคงดูดี โดยเฉพาะนางแมนนิ่งที่เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกันที่รักษารูปร่างตัวเองได้เป็นอย่างดีจึงดูอ่อนกว่าวัยห้าสิบของนางมากนัก

บุคคลทั้งสี่ดูเป็นครอบครัวเดียวกันเป็นอย่างยิ่งในสายตาคนทั่วไป และแม้กระทั่งสายตาของคนมองอย่างมธุรสาเองก็ตาม…

เพราะเป็นอย่างนั้น มธุรสาซึ่งเคยชินเสียแล้วกับการเป็นเพียง ‘แกะดำ’ ในบ้านหลังนี้ จึงได้แต่ยืนหลบมุมอยู่ภายในห้องอย่างสงบ และไม่แสดงท่าทีอะไรออกมาแม้ว่าสิ่งที่ได้รับรู้จากหัวหน้าครอบครัวนั้นจะเป็นเรื่องร้ายแรงก็ตาม

“แด๊ดดี้!” เกรซ แมนนิ่งโวยวายขึ้นมาหลังจากที่หล่อนสามารถระงับน้ำตาของตนเองได้แล้ว ดวงตาสีฟ้าคู่สวยราวกับอัญมณีของหล่อนวาววับ ขณะที่จ้องมองบิดาของตนเองด้วยสายตากราดเกรี้ยว “หนูจะไม่ยอมย้ายออกไปจากบ้านอย่างเด็ดขาด นี่เป็นบ้านของเรา! ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ออกไป! ถ้าไปแล้วคนอื่นจะคิดยังไงกัน หนูทนสายตาขี้นินทาของคนพวกนั้นไม่ได้หรอก!”

หญิงสาวรัวเป็นชุดด้วยความคับแค้นใจ ขณะที่บิดาของหล่อนถึงกับหน้าเสีย

“แต่ว่า…”

อาเชอร์ แมนนิ่งเป็นเจ้าของบริษัทผลิตน้ำดื่มขนาดกลางแห่งหนึ่ง บริษัทของเขาก่อตั้งมาราวๆ แปดสิบปีแล้ว เป็นบริษัทที่ดำเนินกิจการมาโดยคนตระกูลแมนนิ่งมาแล้วถึงสามรุ่นด้วยกัน ผลประกอบการของบริษัทไปได้ด้วยดีมาตลอด จนกระทั่งพิษเศรษฐกิจเมื่อสิบกว่าปีก่อนทำให้อาเชอร์ที่เอาเงินไปลงทุนในด้านอสังหาริมทรัพย์แต่กลับขาดทุนย่อยยับนั้นเริ่มขาดสภาพคล่อง และต้องทำการกู้ยืมเพิ่มขึ้น ทว่าเหมือนโชคร้ายขั้นสอง เพราะคู่แข่งของเขาเข้มแข็งมากขึ้นหรืออย่างไรไม่รู้ ทำให้ยอดขายของเขาตกลงมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็กำลังจะกลายเป็นบุคคลล้มละลายถ้าใช้หนี้ก้อนสุดท้ายไม่ได้ บริษัทขาดสภาพคล่องอย่างหนัก เขาปรับโครงสร้างหนี้ทุกสิ่งอย่างรวมถึงขายหุ้นที่ตัวเองมีทั้งหมดแล้วกลับพบว่าหากขายบ้านหลังนี้ไป เขาจะมีเงินพอที่จะลงทุนทำอย่างอื่นและสามารถเลี้ยงครอบครัวต่อไปได้แม้จะไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างชนชั้นสูงในนิวยอร์กซิตี้อีกต่อไปแล้วก็ตาม

ทว่าเมื่อแจ้งเรื่องนี้กับสมาชิกในครอบครัว กลับพบว่าบุตรสาวไม่เห็นด้วยกับตนเองเลยแม้แต่น้อย ขณะที่ภรรยาและลูกชายของเขายังคงนิ่งเงียบสงวนท่าทีอยู่

“หนูบอกเลยว่าหนูไม่ยอม! แด๊ดบริหารผิดพลาดเองแล้วทำไมต้องให้พวกเราเดือดร้อนไปด้วย!”

“หยุดโวยวายสักทีเถอะยายเกรซ”

มาริสา แมนนิ่งบ่นบุตรสาวตัวเองอย่างไม่ชอบใจเท่าไรนัก และทำให้เกรซหุบปากของหล่อนลงฉับ ทว่าถึงอย่างนั้นสายตาของหล่อนก็แข็งกร้าว เต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

เกรซ แมนนิ่ง เป็นหนึ่งในหญิงสาวที่เลิศหรูและชื่อเสียงโด่งดังคนหนึ่งในวงสังคม หล่อนกำลังมีชื่อเสียงหลังจากที่ก้าวเข้าสู่วงการนางแบบหลังจากที่พยายามมานาน ล่าสุดหล่อนเพิ่งได้เดินในแฟชั่นของแบรนด์ดังระดับโอต์กูตูร์แบรนด์หนึ่ง แม้จะยังไม่ใช่ตัวเด่น ทว่าก็เริ่มเป็นที่น่าจับตามองมากกว่าเดิม และก็ต้องยอมรับว่าส่วนหนึ่งหล่อนได้งานที่ใฝ่ฝันนี้เพราะสถานะทางการเงินและสังคมของครอบครัวแมนนิ่งนั่นเอง

“แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดี”

-------------

ฝากคอมเมนต์+กดเข้าชั้น เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ ^^