“เฮ้อ...”
เสียงถอนหายใจของมธุรสาทำให้คุณยายเทสซี่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหญิงสาวเท่าไรนักหันไปถามด้วยความสนใจ
“เป็นอะไรไปน่ะริซ่า”
“คุณยายเทสซี่”
มธุรสาเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างตกใจ ไม่คิดว่าคุณยายเทสซี่จะยืนอยู่ไม่ไกลจากตนเอง ขณะที่กำลังชั่งใจว่าจะตอบอีกฝ่ายอย่างไรดี คนสูงอายุก็หันมาคะยั้นคะยอถามเธอว่า
“ว่ายังไง ทำไมจู่ๆ ถอนหายใจแบบนั้น”
มธุรสาเม้มริมฝีปากแน่น ความรู้สึกในอกอัดแน่นยากที่จะระบาย โดยเฉพาะสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอในเวลานี้ต้องบอกว่ายากที่จะหาคนที่จะคุยกับเธอได้แม้แต่คนเดียวก็ไม่มี
พอคิดได้อย่างนั้น มธุรสาก็ไม่อยากให้คุณยายมาเป็นกังวลกับเรื่องของเธอ จึงบอกอีกฝ่ายอ้อมๆ ไปว่า
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่หนักใจกับคนบางคนนิดหน่อย”
ทว่าคุณยายเทสซี่กลับร้องอ๋อเสียงดังลั่น แล้วถามต่อด้วยหน้าตาเฉยว่า “หมายถึงไอ้หนุ่มนั่นที่ตามเธอต้อยๆ เหมือนหมาน่ะเรอะ”
ไม่พูดเปล่า นางพยักพเยิดไปยังมุมหนึ่งของร้าน แล
