“ถ้าคิดว่าทำได้ ก็เข้ามาสิเล่าเหย่”
เกริกข่มอารมณ์ให้สงบนิ่ง ไม่สนใจคำพูดบาดหูนั้น ไอ้คนป่าคิดจะเอาเมียของเขาหรือ ฝันไปเถอะ ตายอีกสิบชาติเขาก็ไม่มีวันให้มันได้สมหวัง
“เมื่อทั้งสองคนพร้อมแล้ว ข้าก็จะให้เริ่มลงมือได้ ใครแพ้ก็จงยอมรับโดยดี อย่าเล่นนอกกติกาเด็ดขาด เริ่มได้!”
ปาลูถอยออกมายืนนอกวง ปล่อยให้เกริกกับเล่าเหย่ได้ต่อสู้กัน ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมู่บ้านที่ลุ้นระทึกว่าใครจะเป็นผู้ชนะ
คู่ต่อสู้ทั้งสองคน เดินวนคุมเชิงกันไปรอบๆ ลานกว้างสถานที่ประลอง ทั้งสองสวมชุดสีขาวอันเป็นประเพณีของผู้ที่ท้าดวลกัน หากมีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดได้รับบาดเจ็บก็จะเห็นได้ง่าย
เกริกกับเล่าเหย่มีรูปร่างสูงใหญ่ไม่แพ้กัน แข็งแรงล่ำสันในวัยฉกรรจ์ทั้งคู่ เล่าเหย่ยังไม่ปลงใจสู้ขอหญิงสาวคนใดเป็นเมีย เขาเป็นหนุ่มโสดที่สาวๆ ในหมู่บ้านให้ความสนใจ แต่เล่าเหย่กลับหมายปองดอกไม้ป่าลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านอย่างพะเยีย
เมื่อคืน
