เคร๊ง !!!
อาวุธหลุดร่วงตกกระเด็น ปลายเท้าเตะมีดลอยห่างออกไปสุดมือคว้า ชะตาชีวิตของเล่าเหย่ถึงทางตัน เขาเบิกตากว้างเมื่อถูกเข่ากระแทกอัดเข้าใส่ท้องซ้ำๆ หลายที
ตุบ ตับ ผลั่ก อุ๊บ!!!
เสียงร้องด้วยความจุกเสียดดังในคอ ก่อนที่ร่างจะร่วงลงกองคลุกฝุ่น โดยมีฝ่าเท้าของผู้เหนือกว่าเหยียบยอดอกไว้แน่น
“ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน!”
เสียงคนรายรอบส่งเสียงดังลั่นลานกว้าง ชีวิตของคนแพ้คงพบจุดจบในไม่ช้า
“เล่าเหย่ แกแพ้แล้ว”
เกริกจ่อปลายมีดบนคอของอีกฝ่าย มองใบหน้าซีดเผือดนั้นด้วยแววตาเรียบนิ่ง เฉยชา ปลายมีดเรียกเลือดของเล่าเหย่ไหลซึมออกมา เขาหันไปมองหน้ากองมู หัวหน้าหมู่บ้านป่าไม้แดงยิ้มร่า
“สมน้ำหน้าไอ้เล่าเหย่ แกรนหาที่ตายเอง นายใหญ่จัดการมันเลย” กองมูไม่คิดไว้ชีวิตคู่อริ
“เล่าเหย่ มีอะไรจะสั่งเสียหรือเปล่า”
เกริกให้โอกาสคนใกล้ตาย แต่อีกฝ่ายกลับไม่วอนขอความกรุณา
“อยากฆ่าก็ฆ่าเลย หึ ข้าไม่กลัวหรอกนา
