เหมือนฟ้าผ่าลงกลางห้องโถง จือลู่หันไปแอบยกนิ้วให้บิดา หนิงเฉิงอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าท่านพ่อจะพระราชทานสมรสออกมาเช่นนี้ เว่ยหยางยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจแต่พอสบสายตาที่จ้องมาของชินอ๋องใบหน้าก็กลับมาเรียบเฉยดั้งเดิม
คุณหนูเจียตกใจจนแทบจะเป็นลมอาการของนางไม่ต่างจากคหบดีหานนัก เพียงแต่เรื่องนี้เป็นเรื่องดีของตระกูลหานที่เป็นเพียงพ่อค้าแต่ได้เกี่ยวดองกับจวนท่านเจ้าเมือง เขาจึงไม่ได้เสียใจมากนัก
สาวใช้ของคุณหนูเจียจึงต้องมาพาตัวนางกลับจวนไปเพื่อไปแจ้งเรื่องกับท่านเจ้าเมืองโดยเร็วที่สุด อาจจะหาทางช่วยบุตรสาวมิให้ต้องออกเรือนไปกับพ่อค้าได้ แต่พระราชทานสมรสใครจะกล้าปฏิเสธ ยิ่งชินอ๋องเป็นผู้ปกครองสามหัวเมืองด้วยตนเอง
เมื่อส่งคนที่แสนวุ่นวายออกไปหมดแล้ว ชินอ๋องก็หันมาปรายตามองเว่ยหยางอย่างเหม็นขี้หน้า เพราะเขามาที่ตำหนักของพระองค์บ่อยกว่าอยู่ที่จวนของตนเสียอีก
"เจ้ามาทำอันใด"
"กระหม่อมมีเรื่องที่ต้อ
