ชินอ๋องช่วงหลายวันที่ผ่านมาตัวเขาก็จัดการเรื่องขององค์ชายแคว้นหนาน และเรื่องทูตของแคว้นหนานที่ส่งเครื่องบรรณาการมาต่อรองกับตัวองค์ชาย และยังมีเรื่องของขุนนางเก่าที่รับใช้องค์ชายสองอีกด้วย
เมื่อเสนาบดีเว่ยมาขอพบที่ตำหนัก ตัวเขาจึงค่อนข้างจะแปลกใจ เพราะขุนนางในเมืองหลวงทุกคนต่างมิกล้าจะเข้าใกล้เขา จะบอกว่าเสนาบดีเว่ยเป็นบิดาของเว่ยหยางจึงไม่เกรงกลัวเขาก็คงมิค่อยถูกนัก
"ท่านเสนาบดีเว่ยมาพบเปิ่นหวางถึงตำหนักมีเรื่องใดหรือ" ชินอ๋องพูดกับเสนาบดีเว่ยแต่สายตาของเขาก็มองเว่ยหยางอย่างไม่วางใจ
ตั้งแต่ที่เข้ามาในห้องโถงเว่ยหยางยังคงมีรอยยิ้มที่ชินอ๋องมองแล้วขัดตา จนอยากจะถีบเสียให้คว่ำ
"กระหม่อมมาวันนี้ เพราะเรื่องของบุตรชายและท่านหญิงพ่ะย่ะค่ะ" ชินอ๋องยืดแผ่นหลังขึ้น
"อย่างไรหรือ" น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาเหยียบเย็นจนเสนาบดีเว่ยอดจะเสียวสันหลังมิได้
"กระหม่อม พึงใจในตัวท่านหญิงจึงอยากจะขอความเมตตา
