“ต้องคิดบัญชีทุกคนเลยค่ะ”
“คืนนี้นอนด้วยคนได้ไหม”
“แน้... มาขออะไรกันแบบนี้คะ”
“นอนคนเดียวมันหนาว” เขาถือโอกาสหนุนตักของเธอไปเสียเลย เป็นการออดอ้อนอยู่ในที
“ไม่ให้นอนได้ไหมคะ”
“นะครับ นอนด้วยคน นอนคนเดียวไม่เหงาเหรอ” เขาดึงมือของเธอมาจุมพิตซ้ำๆ เธอส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ
มิลินค้นพบว่าการปฏิเสธของเธอไม่เป็นผลเพราะเขาอุ้มเธอเข้ามานอน บนเตียงเรียบร้อยแล้ว มือหนาปัดปอยผมนุ่มของเธอไปทัดอยู่ตรงใบหู ร่างของเคนนอนอยู่แนบข้าง เขาค่อยๆ บดจูบริมฝีปากนุ่มละมุนของเธออย่างไม่รีบร้อน ดูดรวบริมฝีปากของเธอทั้งด้านบนและด้านล่าง สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าสัมผัสในโพรงปากนุ่มละมุน
เธอตะครุบมือของเขาเอาไว้ มองสบตาเขาคล้ายลังเล เคนชะงักมองสบตาเธอนิ่งๆ ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอเบาๆ
“พี่ไม่บังคับลินนะครับ” เห็นท่าทีของเธอ เขาก็ผละห่าง แต่เธอรั้งแขนของเขาเอาไว้ ก่อนจะประกบริมฝีปากจุมพิตเขาอย่างดูดดื่ม
