“หนีไปไหน!” เสียงเข้มที่ดังขึ้นทำให้เข้มและพลอยใสหันขวับไปมอง มนัสวีนั่นเอง
“เปล่าครับคุณนัส”
“โกหก!” เข้มหน้าเสีย เขาเองก็จนต้องทำงานอาบเหงื่อต่างน้ำ ถ้าตกงานไปลูกเมียทางบ้านจะลำบาก
“อ้อ... ลืมไปว่าเธอสันดานเหมือนแม่ จะหนีตามไอ้เข้มไปเหรอ มันมีลูกมีเมียแล้วก็จะเอาใช่ไหม มานี่เลย” มนัสวีกระชากร่างของเด็กสาวให้เดินตาม
เข้มหันรีหันขวาง จะเข้าไปช่วยก็โดนชี้หน้าเอาไว้
“ถ้ายังอยากทำงานอยู่ที่นี่ต่อ ก็อย่าเสือก!”
“โอ๊ย!” ร่างของพลอยใสถูกผลักเข้าไปในห้องพักของตัวเอง เธอหันรี หันขวางไปชนกับเตียง หงายหลังลงไปเสียหลักล้มลงบนเตียง เป็นโอกาสให้ร่างสูงของมนัสวีคร่อมทับเอาไว้ได้
“ก่อนหน้านี้ฉันจัดให้เธอไม่สะใจใช่ไหม เลยแร่ไปหาผู้ชายอื่น” เธอยกมือไหว้เขา ส่ายหน้าไปมา
“เดี๋ยวฉันจะจัดให้เธออย่างสาสมเลย” เขากดมือของเธอไปกับเตียง ก่อนจะเบียดร่างเข้าหา กระทำย่ำยีเธออย่างเลือดเย็น
พลอยใสนอนกอดร่าง
