ตอนที่6 ผู้ชายคนแรก(Nc++)
1528 Words
เธอถูกเขาปลุกเร้าอารมณ์ขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า มือหนายื่นไปบีบเค้นอกอวบสองเต้า หลับตาเชิดใบหน้าขึ้นอีกครั้งเมื่อลาวาขาวขุ่นกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา
เมื่อไม่สามารถทานทนต่อความเสียวซ่านและคั่งค้างภายในได้อีกต่อไป สะโพกหนาก็กระตุกปลดปล่อยน้ำรักใส่ถุงยางอนามัยอีกครั้งทันที
"อึก อ๊าสสส"
ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนที่นอนหลับตาอย่างเหนื่อยหอบ ส่งผลให้จุดเชื่อมหลุดออกจากกันทันที มีน้ำหวานของเธอไหลย้อนออกมาเปื้อนบนผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง ในขณะที่เขากำลังดึงถุงยางที่มีน้ำรักโยนทิ้งไปอีกครั้ง
"เอาอีกไหม"
ใบเฟิร์นลืมตาขึ้น เอี้ยวหน้ามามองชายหนุ่มที่กำลังยืนโชว์แก่นกายใหญ่อยู่ข้างเตียง ใจเธออยากเอาอีก แต่ดูเหมือนร่างกายเธอจะไม่ไหวแล้ว
"นอนก่อนได้ไหมคะ"
"เธอไม่ไหวแล้ว"เขาพูดไปตามสิ่งที่เห็น เพราะขนาดเขาที่ร่างกายแข็งแรงกำยำ ขึ้นชื่อเรื่องความอึด ก็เล่นเอาเหนื่อยไปเหมือนกัน เลยกำลังจะก้มตัวจะหยิบเสื้อผ้าที่เกลื่อนอยู่บนพื้นมาใส่ แต่ทว่าร่างเล็กลุกขึ้นมาคว้าแขนเขาเอาไว้เสียก่อน
"อีกรอบก็ได้ค่ะ"
เธอดึงตัวเขาให้ขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเป็นฝ่ายหยิบถุงยางอนามัยมาสวมให้เขาเอง และอ้าขาเรียวเชิญชวนคนตัวสูงด้วยท่าทางยั่วยวน
"พรุ่งนี้เดินไม่ไหว อย่ามาโทษฉันแล้วกัน"
คนเขาอุตส่าห์หวังดี อดทนอดกลั้นไม่อยากทำอะไรเธออีกเพราะเห็นว่าเป็นครั้งแรก กลัวว่าร่างกายจะรับไม่ไหว แต่ดูเหมือนเธอจะอึดกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก
หลังจากประโยคนั้นของคนตัวสูง ความปรารถนาที่ไม่คิดเก็บกักของคนสองคนก็ระเบิดออกมาทันที ต่างฝ่ายต่างกระหน่ำเข้าใส่กันอย่างไม่มีลดละ ไม่ใช่แค่รอบเดียวอย่างที่ตกลงกันไว้ เมื่อทั้งสองคนยังไม่หมดความต้องการต่อกันง่าย ๆ ก็พุ่งเข้าใส่กันจนเกือบรุ่งสาง
ไทเกอร์รู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนสิบโมงกว่า เพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มือหนาเลยควานหาเสียงนั้นและกดรับเอามาแนบหู
"เฮีย! ยังไม่ตื่นเหรอครับ"
ดวงตาคมปรือขึ้นมองโทรศัพท์ในมือตัวเอง ก็ชะงักไปทันที ไม่ผิดแน่ว่ามันคือโทรศัพท์ของเขา แสดงว่าคนตัวเล็กโกหกว่าเมื่อคืนไม่ได้เอาโทรศัพท์มาและเป็นคนเปิดเครื่องไว้ให้เขา
"เออ มีอะไร?"
"รถที่ซ่อมอีกคันเสร็จแล้วครับ ผมเลยอยากให้เฮียเข้าไปดูหน่อย ว่าเฮียพอใจหรือเปล่า"
"เออ เดี๋ยวกูไปดูเอง"
กำปั้นหนายกขึ้นทุบหัวตัวเองหลายครั้งเพื่อเรียกสติ เมื่อประมวลผลทุกอย่างได้ก็หันไปมองที่นอนข้างกาย ที่ตอนนี้ว่างเปล่า มีเพียงร่องรอยสมรภูมิสวาทเมื่อคืนที่ทิ้งคราบไว้เป็นจุด ๆ มีหยดเลือดจาง ๆ หลายวง ข้างเตียงเต็มไปด้วยถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วเกลื่อนพื้น แต่ไร้วี่แววของคนตัวเล็กเมื่อคืน
ร่างสูงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายเกลื่อนพื้นมาสวมใส่ รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะช่วงเอว น่าจะเพราะเขาไม่ได้ใช้ช่วงล่างหลายชั่วโมงมานานมากแล้ว ขนาดเขายังปวดเอวขนาดนี้ แล้วใบเฟิร์นเธอไม่ปวดบ้างหรืออย่างไร ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอ ถึงได้รีบกลับไปขนาดนี้
เมื่อรู้สึกว่าความคิดตัวเองฟุ้งซ่านเกินไป จึงสลัดความคิดพวกนั้นทิ้งไป เธอจะเป็นยังไงก็เรื่องของเธอ ตอนนี้เขาได้โทรศัพท์คืนมาแล้ว หลังจากนี้เขากับเธอคงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก
ส่วนใบเฟิร์นที่กลับถึงบ้านตอนเช้ามืด เธอออกมาจากห้องพักโรงแรมม่านรูดตอนตีสี่ เพื่อจะมาให้ทันเวลาที่คนในบ้านยังไม่ตื่นนอน ปกติหากเธอออกไปเที่ยวผับ เธอจะกลับมาถึงบ้านตอนเที่ยงคืนกว่า แต่เมื่อคืนเป็นครั้งแรกที่เธอไปนอนโรงแรมกับผู้ชาย เลยกลับมาช้ากว่าปกติ ตอนเข้าบ้านมาเธอก็ลุ้นใจแทบขาดว่าจะมีใครตื่นบ้างหรือยัง โชคยังดีที่ยังไม่มีใครตื่นแม้กระทั่งแม่บ้าน เธอเลยไขประตูหลังบ้านเข้ามาได้โดยที่ไม่มีใครเห็น
ขณะกำลังส่องกระจกมองดูร่างกายตัวเองอยู่ในห้องน้ำ เธอก็เห็นร่องรอยตามเนื้อตัวของเธอขึ้นเขียวช้ำหลายจุด น่าจะเกิดจากฝ่ามือหนาที่บีบขย้ำตามร่างกายของเธอ สัมผัสของเขายังติดตรึงอยู่ตามร่างกาย โดยเฉพาะกลางกายที่เธอรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ขยับ แน่นอนเธอรู้ว่ามันต้องบวมและช้ำมาก เพราะเธอกับเขาเล่นเกมสวาทไปหลายยกติดต่อกัน อีกทั้งยังเป็นครั้งแรกของเธอ
ตอนนี้เธอก็ได้รู้รสชาติของเซ็กซ์ครั้งแรกแล้ว ที่เคยได้ยินมาว่ามันเจ็บมากนั่นคือเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องโกหก แต่ทว่ามันก็มีความเสียวและสุขมากเช่นกัน อีกทั้งช่วงเวลานั้นมันก็ทำให้เธอทิ้งความเครียดทุกอย่างลงไปได้
ภายในหัวของเราจะโฟกัสแค่ความสุขตรงหน้าเท่านั้น ถ้าถามว่าเธออยากลองอีกหรือเปล่า ก็ต้องตอบว่าอยากลองอีก แต่ทว่าเธอก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ทำแบบนี้กับใครอีกครั้ง ในเมื่อเธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ไปเจอไทเกอร์อีก
เขาคนนั้นคือคนแรกของเธอ แต่หลังจากนี้เราสองคนคงเป็นแค่คนแปลกหน้ากันเหมือนเดิม นึกย้อนไปตอนที่เกมสวาทจบลงและเขาหลับไป เธอไม่ได้นอนหลับในทันที เอาแต่นอนมองหน้าเขาในความมืดสลัว ในใจได้แต่คิดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงที่เขาเกลียดที่สุด ทุกคำพูดที่เขาด่าทอหรือแม้แต่คิดกับเธอ เธอจะจำทุกคำ ทุกประโยคไว้ในใจ ผู้ชายอย่างเขาคือผู้ชายที่น่ารังเกียจที่ชอบตัดสินคนอื่นโดยที่ยังไม่รู้จักตัวตนคนนั้นดีพอ
“ทำไมตื่นสายนักล่ะ แม่ว่าจะให้ป้าแนนขึ้นไปตามอยู่พอดี”
ใบเฟิร์นลงมาจากห้องเกือบเที่ยง เธอรู้อยู่แล้วว่าหากเที่ยงแล้วเธอไม่ลงมา แม่ต้องให้แม่บ้านไปตามเธอแน่นอน เลยเป็นฝ่ายลงมาก่อน
“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เมื่อวานแม่ไปทานข้าวกับป้ากัน เพื่อนแม่สมัยมัธยมมา แล้วทีนี้ลูกชายเขาก็ยังโสดนะลูก อยากลองไปทำความรู้จักกับพี่เขาไหม”
“แม่คะ ขอได้ไหมคะ”ใบเฟิร์นพูดออกมาด้วยความเหนื่อยใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าแม่ยังคงไม่หยุดความพยายามเรื่องที่จะจับคู่เธอกับลูกชายของเพื่อนหรือคนรู้จักให้เธอ พลาดหวังจากใครสักกี่คน แม่ก็ยังไม่คิดหยุดทำแบบนี้ กลับยิ่งเสาะหาลูกชายของเพื่อนที่ยังโสดนัดดูตัวกับเธอ
“แม่ก็เห็นว่าไม่มีใครชอบหนูสักคน บางทีที่พวกเขามาทานข้าวกับหนูอาจเพราะโดนบังคับมาเหมือนที่แม่กำลังบังคับหนู แม่ไม่อายแต่หนูอายแล้วค่ะ”
“อายอะไร ก็แค่นัดกินข้าวกัน ถ้าไปต่อกันไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ลูก อีกอย่างแม่ก็เอารูปหนูให้พี่เขาดูก่อนแล้วนะ เขาก็เป็นคนบอกป้ากันมาเองว่าอยากลองทำความรู้จักกับลูกดู ป้ากันไม่ได้บังคับอะไรพี่เขาอย่างที่ลูกคิดเลยนะ”
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิ”เฌอเอมพยักหน้าทันที ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ลูกสาวตัวน้อยของเธอก็ยังคงเป็นคนว่านอนสอนง่ายแบบนี้เสมอไป เธอไม่เคยต้องเหนื่อยใจอะไรกับลูกสาวคนนี้เลยสักครั้งเดียว
“หนูขออะไรสักอย่างได้ไหมคะ”
“อะไรลูก?”
“ถ้าคนนี้ไม่เป็นไปตามที่แม่คิดอีกหรือเราสองคนไปต่อกันไม่ได้ หลังจากนี้หนูขอเลือกเองได้ไหมคะ”
“ได้สิลูก แม่เองก็ไม่อยากบังคับลูกแล้วเหมือนกัน”
“จริงนะคะ”เธอถามแม่เพื่อความแน่ใจอีกครั้ง และภาวนาในใจให้ลูกชายเพื่อนแม่คนนี้ไม่ชอบเธอเหมือนทุกคนก่อนหน้า เธออยากจะมีอิสระหลุดพ้นจากเรื่องพวกนี้เสียที
“จริงสิ”
“งั้นวันนี้หนูขอออกไปหาช็อปปิ้งเสื้อผ้าที่ห้างได้ไหมคะ จะได้หาชุดสวย ๆ ใส่ไปทานข้าวกับพี่เขาค่ะ”
“ได้สิ ให้ลุงชิดไปส่งนะ จะได้ไม่ต้องขับรถไปให้เหนื่อย"
- Writer
