“เป็นยังไงบ้างพ่อใหญ่”
เมื่อเห็นลูกชายเดินกลับเข้ามาในบ้าน
อมลวรรณก็อดที่จะซักถามไม่ได้ เพราะตัวเองเอาใจช่วยลูกชายให้พาฟ้าลดากลับมา
“ฟ้าไม่ยอมให้ผมเจอครับคุณแม่”
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอ่อนล้า แววตาคมเข้มยามนี้ซ่อนความทุกข์ระบมเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว
คนเป็นแม่ถอนใจออกมา ความวิตกกังวลแน่นอก แต่ก็ต้องทำหน้าที่ปลอบใจลูกชาย
“หนูฟ้าคงกำลังงอนน่ะพ่อใหญ่”
อคิราห์ผ่อนลมหายใจออกมาทางปาก ใบหน้าเคร่งเครียด
“แล้วผมก็รู้มาว่าฟ้าตัดสินใจจะไปเรียนต่อต่างประเทศครับ”
“ตายจริง”
มารดาของเขาอุทานอย่างตกใจ ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับเขาเลย
เขาต้องตายแน่ๆ หากฟ้าลดาหนีหายไปไกลขนาดนั้น
“แล้วนี่พ่อใหญ่จะทำยังไงล่ะ”
“ผมจะพยายามปรับความเข้าใจกับฟ้าให้ได้ครับ”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่า บทจะใจแข็ง หนูฟ้าก็ใจแข็งเหมือนหินได้แบบนี้”
“คงเพราะฟ้าหมดความอดทนกับผู้ชายปากร้ายอย่างผมแล้วน่ะครับ”
น้ำเสียงของอคิราห์เ
