“โกรธมากมั้ย?” คริสต์เอ่ยถามและจ้องตากลับเช่นกัน
“เอาเรื่องไหนละ?”
“ก็ถามมาทีละเรื่อง” กอหญ้าเบ้ปากใส่คริสต์
“ตรงไหนที่แสดงออกว่าอยากรู้...”
“ถ้าไม่อยากรู้ ก็ยิ้มหน่อยสิ”
“ถ้าจะมากวนประสาท ก็เชิญกลับไปเลย”
“งั้นกลับ.../...โอ้ย!” คริสต์ลุกขึ้นและคว้าแขนกอหญ้าติดมือไปด้วย
“ทำบ้าอะไร!!!”
“ถ้าจะกลับบ้านเราก็ต้องกลับด้วยกัน” คริสต์พูดโดยที่มือยังจับแขน กอหญ้าไว้
“ค่อยกลับพรุ่งนี้...” คริสต์ขมวดคิ้ว เพราะก่อนหน้านี้เพียงเสี้ยวนาที เขาคิดว่าจะต้องเป็นเรื่องมากกว่านี้
“หญ้า...หญ้า...หญ้า”
“โอ้ย!...จะเรียกซ้ำไปซ้ำมาทำไม?” กอหญ้าตัดคำพูดของคริสต์
“หญ้า...ทำอะไรก็ได้ ถาม ต่อว่า หรือแสดงอะไรออกมาก็ได้...พี่รู้ว่าตัวเองมีความผิด...” กอหญ้าเงียบและจับจ้องมองใบหน้าของคริสต์ และถอนหายใจ
“พี่คริสต์ หญ้าดูเหมือนคนที่เอาคำพูดของคนที่ไม่มีความประสงค์ดีมาใส่สมองของตัวเองมากขนาดนั้นเลยเหรอค
