“พี่เขม”
“คุณคริสต์ควรพักผ่อนนะคะ พรุ่งนี้มีถ่ายนะคะ”
“พี่เขมทราบเรื่องของศิริจากกอหญ้าใช่มั้ยครับ?” คริสต์ถามเข้าประเด็นทันที
“ใช่ค่ะ คุณหญ้าเธอไม่มีใครที่ไว้ใจให้ปรึกษานะคะ พี่ดีใจมากที่เธอมาปรึกษาพี่...แล้วคุณคริสต์คิดยังไงคะ”
“…สงสัยผมจะสิ้นลายไม่หลงเหลือคราบคาสโนว่าแล้วมั้งครับ ถึงไม่เอ๊ะใจกับคุณศิริเลย...”
“พี่ดีใจนะคะที่ได้ยินแบบนี้ แสดงว่าคุณคริสต์เริ่มเห็นความไม่ปกติแล้ว”
“วันนี้คุณศิริโทร.หาผมหลายครั้งมาก และผมก็ไม่อยากรับสายเธอเลย และเมื่อตอนบ่ายผมก็เจอเธอโดยบังเอิญ...และหญ้าก็ยังงอนๆผมอยู่เลย”
“คุณคริสต์ก็ต้องระวังตัวมากขึ้นกับคุณศิริ คุณหญ้าไม่ใช่ของตายที่คุณคริสต์อยากจะกลับมาหาเธอตอนไหนก็ได้...”
“หญ้าไม่ใช่ของตาย แต่ผมอาจตายได้ถ้าไม่มีเธอ...ผมไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาพรากเธอไปจากผมแน่นอน” เขมิกาย้ิมออกมาอย่างสบายใจ และเธออาจจะกลับกรุงเทพฯบ่ายๆพรุ่งนี้ได้ เมื่อสถานการณ์
