Grrrr Grrrr คริสต์เดินมาที่เครื่องโทรศัพท์ที่เขาเสียบชาร์ทไว้ ‘ศิริ’ คริสต์คิ้วขมวดเพราะชื่อหน้าจอที่แสดงนั้นทำให้คริสต์ลังเลที่จะกดรับ โดยที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดเยอะขนาดนี้ ก็เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอจริงๆ คริสต์เดินเลี่ยงเข้าไปยังวอล์คอิน เพื่อแต่งตัวและสิ่งที่เขาต้องทำต่อจากนี้คือรักษาระยะห่างจากศิริ ถ้าเขาไม่อยากต้องเสียกอหญ้าไปอย่างที่เขมิกาเตือนเขาไว้
“ยังคงสงบเงียบสบายๆเหมือนเดิมเลย” เขมิกาเอ่ยออกมาเมื่อรถเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพักของคุณหญิงศศิธร ที่ที่กอหญ้าเคยมาแล้วอย่างไม่ต็มใจในตอนแรก ภาพความทรงจำระหว่างเขากับเธอผุดขึ้นในหัว ‘หน้าแดง’ ที่ใบหน้าเธอแสดงอยู่ตอนนี้ รอยยิ้มปรากฎขึ้นอย่างไม่รู้ตัวอีกครั้ง “ยิ้มอะไรเหรอคะ?”
“พี่เขมอ๊ะ!” กอหญ้าเขินเขมิกาที่ใช้สายตาอย่างรู้ทันมองเธอ
“เอาล่ะคะพี่ไม่แหย่แล้ว เดี๋ยวพี่เอาของไปเก็บก่อนนะคะ คุณหญ้ารอพี่แป็บหนึ่ง เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกั
