ตราบาปมลทิน

บทที่ 3 ขาดสะบั้น02

“ที่มาได้คือแม่สองมาด้วย ?” ขวัญเกล้าหันไปถามภามน้ำเสียงห้วน และมันบอกได้ดีว่าผู้พูดกำลังไม่พึงพอใจ ก่อนจะหันไปหาสรัลชนา

“แล้วหล่อนมาทำไม” ทว่าคนที่ตอบคำถามกลับเป็นหลานชายของเธอเองและมันคล้ายการออกรับแทน

“สองอยากจะมาเที่ยว ผมเลยพามา” คำตอบของภามเรียกให้กีรกานมีความน้อยใจมากกว่าเก่า เพียงผู้หญิงคนนั้นอยากจะมาเขาก็พามาหรือ โดยที่ไม่ได้คิดถึงจิตใจเธอบ้างหรืออย่างไร

“มาเที่ยวกับสามีคนอื่น เมียเขาอนุญาตแล้วหรือแม่สอง”

ผู้สูงวัยเอ่ยอย่างตำหนิทั้งทางน้ำเสียงและแววตา ตนรู้สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ปรารถนาดี แม้ตอนนั้นไม่เคยนึกรังเกียจตอนที่ทราบว่าสรัลชนาคิดอย่างไรกับหลานชาย

แต่ในเมื่อทุกอย่างมันไม่สามารถเป็นไปได้อย่างที่สรัลชนาใฝ่ฝันแล้ว ภามมีครอบครัวแล้วทำไมเจ้าหล่อนถึงยังไม่ยอมหยุด ตลอดมาหล่อนไม่ได้เข้าไปยุ่งในเรื่องนี้มากนัก เพราะสรัลชนาไม่ได้ล้ำเส้นขนาดนี้

“สอง...” สรัลชนาถึงกับตอบไม่ถูก ได้แต่อ้ำอึ้งก่อนจะก้มหน้างุด

“สองไม่จำเป็นต้องขออนุญาตใครครับ” และก็เป็นภามอีกครั้งที่ตอบคำถามและมันก็คือการออกรับแทน

ทำให้กีรกานเงยหน้ามองเขาอย่างช้ำใจ แล้วเธอไม่ได้สำคัญกับเขาบ้างเลยหรือ ดวงตาของหญิงสาวไม่อาจจะซุกซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ได้

“ตาภาม” ผู้เป็นย่าเรียกชื่อหลานชายอย่างเหลืออด พูดออกมาได้อย่างไรว่าไม่ต้องขออนุญาต “แล้วเมียที่ยืนหัวโด่อยู่นี่ไม่สำคัญเลยใช่ไหมฮะ ทำไมทำอะไรไม่คิดถึงจิตใจของเมียแกบ้าง”

“เธอคือลูกสาวของคนที่ทำให้แม่ผมต้องตาย” ภามตอบน้ำเสียงเข้มขึ้นและประกายตาก็กระด้าง

“ยัยกั้งไม่ใช่คนผิด อย่าเอาความผิดมาลงที่ยัยกั้ง” เธอบอกและพยายามลดอารมณ์โกรธลง เพราะรู้ว่าหลานชายต้องเจ็บปวดเพียงใดกับการที่ต้องสูญเสียทั้งพ่อและแม่ และเธอในฐานะแม่ก็เจ็บปวดเช่นเดียวกันที่ต้องสูญเสียลูกชายไป

แต่ก็ไม่ได้นึกโทษใคร นอกจากโทษไฟราคะในตัวลูกชายของตัวเอง และโทษตัวเองที่อบรมลูกมาไม่ดีพอ

แต่ดูสิ หลานชายยังนิ่งเฉยราวกับไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจในสิ่งที่พูดออกมาสักนิด หลานชายไม่รู้เลยหรือว่าคำพูดเหล่านั้นมันจะทำร้ายจิตใจของกีรกานมากเพียงใด

“ได้ ในเมื่อแกกล้าถึงขั้นพายัยสองมาเหยียบย่ำหัวใจคนของฉันได้ ฉันก็จะปลดปล่อยพันธะให้แก”

เธอเป็นคนบังคับให้คนทั้งสองเริ่มพันธะนี้เอง เพราะมันคือสิ่งที่ถูกต้อง หล่อนไม่มีทางปล่อยให้หลานชายต้องทำผิดและไม่รับผิดชอบ แต่ในเมื่อหล่อนพยายามยื้อแล้วและพบว่าคนที่มีความทุกข์ที่สุดก็คือกีรกาน เธอก็ขอให้มันยุติลง บางทีการไร้ภามข้างกาย กีรกานอาจจะมีความสุขมากกว่านี้

“แม่กั้ง หย่าให้เขาสองคนเถอะ”

“กั้งแล้วแต่คุณหญิงค่ะ”