ตราบาปมลทิน

บทที่ 3 ขาดสะบั้น

แต่ชั่วประเดี๋ยวเดียวเสียงนั้นก็เงียบไป หัวใจดวงน้อยพลันสะท้านไหว เพราะไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาตรงมายังห้องนี้ มันหมายความว่าอย่างไร เขาเข้าไปในห้องของสรัลชนาหรือ

อกเล็กร้อนรุ่มดังไฟลน รู้ดีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเพราะเขาต้องการจะแก้แค้น เธอรู้ว่าต้องชดใช้แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้

หากเขาต้องการสรัลชนา เธอก็พร้อมจะไป แต่ต้องไม่ใช่ในตอนที่เธอยังได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขา ยังมีพันธะมัดแน่นด้วยทะเบียนสมรส ไม่เช่นนั้นมันก็ไม่ต่างจากการกระทำของมารดาของหล่อนและบิดาของเขาสักนิด

หยดน้ำตารื้นขึ้นมาที่หน่วยตา กีรกานรู้สึกถึงรสชาติขมเฝื่อนที่ล้นทะลักอก ตลอดเกือบสามปีไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาสักครั้ง เพราะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์และไม่คิดจะทำ เพียงสิ่งที่มารดาทำไว้ หล่อนก็ไม่มีทางชดใช้ให้เขาได้หมดอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่ต้องการก็คือให้เขารักและเมตตาลูก

ความชอกช้ำใจมันไหลถาโถมเข้ามาในอกจนเจ็บปวด แต่ทว่าอีกหนึ่งนาทีต่อมา กีรกานก็ต้องหันไปมองหน้าประตูห้อง เพราะมันถูกเปิดออกและภามก็เดินเข้ามา

เมื่อเข้ามาในห้องชายหนุ่มก็ชะงักไปเพราะเห็นว่าคนบนเตียงมีน้ำตาและมันก็ไหลลงมาอาบแก้ม แต่ต่อมาสีหน้าของภามกลับเรียบเฉยเสมือนไม่ได้ทุกข์ใจกับน้ำตาเม็ดโตนี้ ก่อนจะพูดบางสิ่ง

“ไร้สาระ ฉันไม่คิดจะทำเหมือนพ่อของฉันและแม่ของเธอ แม้ใจฉันอยากจะทำบ้าง ให้เธอรู้สึกเหมือนที่ฉันเป็น”

เขาเค้นเสียงว่า ก่อนจะเดินไปที่เตียงนอน แต่เป็นฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว ภามไม่ได้ก้าวขึ้นเตียงแต่ทำบางสิ่งนั่นก็คือก้มลงไปหอมแก้มของลูกสาว

“ปิดไฟ ฉันจะนอนแล้ว” เขาสั่งและล้มตัวลงนอนแต่ไม่ใช่บนเตียง กลับเป็นที่พื้นข้างเตียง

เมื่อเห็นหน้าเขากีรกานกลับไม่ได้มีความดีใจหรือสุขใจ เพราะมันร้าวรานในประโยคต่อท้ายที่เขาเอ่ยจนอยากจะปล่อยสะอื้น แต่กีรกานก็ไม่ทำมัน อย่างน้อยก็ขอบคุณเขาที่เห็นแก่ลูก เธอรู้ว่าทั้งหมดเขาไม่ได้ทำเพื่อเธอ แต่ภามคงทำเพื่อลักษณ์นารา

บทที่ 3

ขาดสะบั้น

ในเช้าวันนี้มีใครอีกคนมาเยือนไร่ธีรวานนท์ และเมื่อแขกผู้มาใหม่ขับรถเข้ามาใกล้บ้านหลังเล็ก คิ้วทั้งสองข้างก็เลิกขึ้นสูงอย่างประหลาดใจที่เห็นว่ามีรถของใครจอดอยู่หน้าบ้านก่อนหน้าเธอ

ก่อนจะจอดรถแล้วลงจากรถและเดินเข้าไปข้างใน ซึ่งก็พบบุคคลทั้งสองที่ต้องการจะมาหา พร้อมกับเข้าไปหอมแก้มยุ้ยของเหลนด้วยความคิดถึง

กีรกานพนมมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม และไม่ทันที่จะได้พูดคุย ทั้งกีรกานและผู้ที่มาเยือนก็หันไปให้ความสำคัญกับบุคคลที่กำลังลงมาจากชั้นสองของตัวบ้าน

“รู้จักมาหาเมียตัวเองได้แล้วหรือเจ้าภาม”

ขวัญเกล้าเอ่ยทักปนประชดหลานชายของตัวเอง เพราะน้อยครั้งนักที่หล่อนจะเห็นว่าภามจะมาหาลูกและภรรยาโดยที่หล่อนไม่ต้องคอยบอกหรือตามไปต่อว่า

แม้ว่าหลานชายจะทำตัวเย็นชาและแข็งกระด้าง ขวัญเกล้าก็พอดูออกว่าหลานชายรักลูกมาก แต่เพราะบางเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้ความรักอาจจะถูกบดบังไปด้วยความแค้นและความเจ็บปวด

แต่ทว่าเพียงได้ยินเสียงของใครอีกคนและร่างนั้นก็กำลังเดินตามหลานชายลงมา สีหน้าของขวัญเกล้าก็เปลี่ยนไปฉับไว มันบึ้งตึงแสดงถึงความไม่พอใจ

“คุณย่าสวัสดีค่ะ” สรัลชนายกมือไหว้และเอ่ยเสียงหวานปานระฆังแก้วแถมยังยิ้มให้

“ที่มาได้คือแม่สองมาด้วย ?” ขวัญเกล้าหันไปถามภามน้ำเสียงห้วน และมันบอกได้ดีว่าผู้พูดกำลังไม่พึงพอใจ ก่อนจะหันไปหาสรัลชนา