“แล้วกั้งคงจะอยากรู้อีกเรื่อง คือเรื่องที่ฉันให้สองเข้ามาอยู่ในบ้าน” นี่คืออีกหนึ่งสิ่งที่มันค้างคาในใจเธอ ซึ่งกีรกานก็พยักหน้ารับว่าอยากจะรู้
“เพราะตอนเด็ก ๆ สองเคยช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่ง ฉันเคยสัญญากับสองว่าจะให้สองขออะไรฉันก็ได้อย่างหนึ่ง โดยที่ฉันจะไม่ปฏิเสธ แต่สองก็ไม่เคยขอมาตลอด จนกระทั่งวันนั้น
สองขอให้ฉันยอมให้สองเข้าไปในบ้านและห้ามบอกเธอ ฉันรู้ว่ากั้งคงจะเสียใจ ฉันขอโทษ” ภามไม่พูดเปล่า แต่ยังทิ้งตัวลงไปคุกเข่าต่อหน้ากีรกานด้วย
“คุณภามจะทำอะไรคะ ลุกขึ้นเถอะค่ะ คนที่ต้องขอโทษต้องเป็นกั้งต่างหาก ถ้าแม่กั้งไม่ทำแบบนี้ มันก็คงจะไม่จบลงแบบเลวร้ายขนาดนี้” โครงหน้าเล็กยิ่งเศร้าสลด
“ไม่หรอก มันคงเป็นเพราะเวรกรรมที่เราทำร่วมกันไว้” ภามว่าแต่ยังไม่ยอมลุกขึ้น เพราะเรื่องที่จะขอโทษมากที่สุดก็คือคืนที่ทุกคนเข้าใจว่าเขาเมา
แต่ทั้งหมดเขาตั้งใจทำและไม่ได้ดื่มจนเมามายไม่ได้สติ ดื่มให้มีเ
