“ภาค...” รินลนีเสียงแห้งหายไปเลย และขณะที่หล่อนกำลังสับสนก็แทบไม่รู้ตัวเลยว่าภาคดันร่างของหล่อนเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงตอนไหน พอรู้ตัวอีกทีหล่อนก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่พอตั้งสติได้รินลนีก็ทำเป็นขัดขืนพร้อมทั้งพูดว่า
“ท่านประธาน...ปล่อยซีคะ แล้วนี่มันห้องของดิฉัน เดี๋ยวใครมาเห็นจะเป็นเรื่องใหญ่นะคะ”
“อะไรกัน...เมื่อกี๊คุณยะงกอด ยังฉอเลาะผมต่อหน้าดวงดาราอยู่เลย ถ้าทำขนาดนั้นลองแบบนี้คนอื่นมาเห็นก็คงไม่เป็นไรล่ะมั้ง”
“แต่เมื่อกี๊มีคุณดวงดาราคนเดียวนะคะ”
“ก็เหมือนกันนั่นล่ะ...แต่...ถามอะไรหน่อยซี...ที่คุณพูดต่อหน้าดวงดาราเมื่อกี๊...คุณพูดจริงใช่ไหม”
เขาถามเหมือนคาดคั้นแต่ก็ไม่ใช่เพราะแววตาของภาคเป็นประกายวิบวับตอนจ้องมองหญิงสาว เขาจ้องจนหล่อนเขินหน้าแดงซ่าน รินลนีคิดว่าหล่อนพลาดเอง เพราะเมื่อครู่ตั้งใจจะทำให้ดวงดาราโกรธ อยากจะแกล้งให้หล่อนเสียหน้าซะบ้างเพราะนิสัยชอบดูถูกคนอื่น แต่กล
